Legacies seizoen 1

Van alle shows die ik in de herfst van 2018 heb opgepikt, was Legacies mijn favoriete verrassing. Er zijn shows die mijn verwachtingen hebben overtroffen, zeker, maar met deze show was het anders ... omdat ik in de eerste plaats nooit van plan was ernaar te kijken. Maar hier was het, vol humor, magie, een geweldige soundtrack en al het grensverleggende belachelijke drama dat je zou verwachten van een CW-show ... maar ook hart. Veel meer hart dan ik had verwacht van een show over een bovennatuurlijk internaat.

Nu weet ik wat je denkt: hoe zit het met 'bovennatuurlijk internaat' dat me niet verkocht vanaf het woord springen? Nou, Legacies is een spin-off van een spin-off, dus ik ging ervan uit dat het diep geworteld zou zijn in een canon waar ik niets vanaf wist, behalve wat ik perifeer heb opgepikt. Ik herinner me dat The Vampire Diaries begon; Ik was geobsedeerd door Buffy the Vampire Slayer en daarom vampierverhalen in het algemeen sinds mijn twaalfde, dus toen een nieuwe show over vampiers met Mia van Degrassi in de hoofdrol begon, was mijn interesse gewekt.

Legacies gaat over een kostschool, The Salvatore School, die voornamelijk tieners huisvest, maar ook een af ​​en toe relevante basisschool heeft. Voor de buitenwereld zijn ze gewoon een andere school in Mystic Falls, maar in werkelijkheid zijn ze een school speciaal voor heksen, weerwolven en vampiers. En het verhaal draait om een ​​jonge vrouw die afstamt van alle drie, de enige "tribride" van haar soort.Hope heeft een hechte band met de directeur van de school, Alaric Saltzman, en moet vaak werken met zijn dochters, Josie en Lizzie. In de eerste aflevering leren we dat Josie een ex-vriendin heeft, Penelope, die nog steeds vastbesloten is om Josie gek te maken. En even denk je dat zij misschien de twee token queers in de show zijn. Maar langzaam maar zeker wordt duidelijk dat deze school seksualiteit heeft geneutraliseerd: iedereen is queer. Seksualiteit is vloeibaar. Ze staan ​​allemaal op gelijke voet, om zo te zeggen. Maar de "iedereen is homo"-benadering heeft ons niet beroofd van diezelfde thema's van uit de kast komen en zelfontdekking. Omdat in deze wereld 'vreemdheid' bovennatuurlijk is. Bovennatuurlijk zijn geeft hen kracht, maar het maakt ze ook anders, en ze moeten leren leven in deze wereld die misschien niet klaar is voor de volle kracht van hen. Sommigen van hen worden uit hun huizen gezet vanwege wie ze zijn, sommigen weten nog helemaal niet wat ze zijn. Er zijn spanningen tussen verschillende soorten bovennatuurlijke wezens en er moet zoveel zelfacceptatie gebeuren.Er zijn zoveel liefdesverhalen in deze show, en slechts enkele daarvan zijn romantisch. Het gaat over vaders liefde voor zijn dochters, biologisch en surrogaat. Het gaat over de tumultueuze liefde tussen tweelingen die niet meer van elkaar kunnen verschillen. Het gaat over de liefde voor vriendschap en gevonden familie.

En ja, het gaat over exen die elkaar steeds weer in de armen vinden.Penelope begint als een bijna dwaze folie voor Josie, maar we leren al snel dat Penelope's snark en bedrog uit een plaats van liefde komt en dat ze daar niet alleen een tweedimensionale schurk is om Josie gek te maken. Hun duw- en trektochten raken week na week aan het hart, en tegen de 14e aflevering vraag je je af waarom je ooit durfde te denken dat Penelope Park gewoon een lachertje was.Elke aflevering van deze show is sterker dan de vorige. Het is natuurlijk geen perfecte show (ik zou zo'n 30% minder Landon kunnen gebruiken), maar voor elke klacht die ik heb, zijn er nog minstens vijf dingen waar ik over zou kunnen gutsen. Ze nemen zichzelf nooit al te serieus, genieten van een aantal klassieke scifi-tropen en ontmantelen wat fantasieverhalen. De machtigste mensen in deze show zijn tieners; het lot van de wereld ligt in de handen van bekwame jonge vrouwen en mannen. De volwassenen hebben niet alle antwoorden, en mijn goden, kinderen zijn gemeen. De meisjes weten dat ze sterk zijn en nooit overtuigd hoeven te worden, de jongens zijn niet bang om over hun kwetsbaarheden te praten. En, zoals ik al zei, iedereen is vreemd.