Gabriel de Bourbon

 Gabriel de Bourbon, geboren op 12 mei 1752 in het Koninklijk Paleis van Portici, was een figuur van grote culturele relevantie in Spanje van de 18e eeuw. Zoon van koning Karel III en koningin Maria Amalia van Saksen, Gabriel was een man met een grote cultuur, beroemd om zijn intellectuele angsten en zijn beschermheerschap voor de kunsten.

De beginjaren van zijn leven stonden in het teken van een rigoureus onderwijs, een weerspiegeling van de geïllustreerde idealen Zijn vader, toenmalige koning van Napels en Sicilië, zorgde ervoor dat Gabriel meertalige opleiding kreeg, waardoor hij Italiaans, Spaans, Frans en Duits beheerst. Deze polyglot opleiding werd nog rijker toen de familie naar Spanje verhuisde na de dood van koning Fernando VI, Gabriel's oom, wat leidde tot de bestijging van Karel III op de Spaanse troon.

In Spanje vervolgde Gabriel zijn opleiding onder begeleiding van persoonlijkheden als Francisco Perez Bayer. Hij ontwikkelde een grote interesse in muziek en werd een ervaren muzikant onder leiding van vader Antonio Soler. Soler componeerde verschillende sonates voor sleutel en concerto's voor orgel speciaal voor Gabriel, die ze zou uitvoeren in de basiliek van het klooster van El Escorial.

Gabriels volwassenheid werd gekenmerkt door zijn rol als beschermheer en verzamelaar. Hij gaf opdracht voor de bouw van de Casita del Infante, ontworpen door Juan de Villanueva, getuigt van zijn verfijnde smaak en interesse in architectuur. Zijn collectie omvat schilderijen, boeken, horloges, gravures en wetenschappelijke instrumenten, die zijn diverse interesses weerspiegelen en zijn toewijding aan de vooruitgang van kennis en cultuur.

Zijn huwelijk met de infanta Mariana Victoria van Portugal in 1785 was een vereniging die hun positie binnen de koninklijke familie verder verstevigde. Ondanks zijn voortijdige dood op 36-jarige leeftijd op 23 november 1788 hield Gabriels nalatenschap voort door zijn bijdragen aan het culturele en intellectuele leven van Spanje. Hij was een ware belichaming van de illustere geest, een prins die niet alleen de kunst en wetenschappen omarmde, maar er actief aan meedeed en bijdroeg aan hun ontwikkeling.

Het leven van Gabriel de Bourbon is een fascinerend hoofdstuk in de geschiedenis van de Spaanse monarchie, waarin het potentieel van koninklijke koninklijke invloed kan hebben op het cultuurlandschap van zijn tijd. Zijn passie voor leren, zijn steun voor de kunst en zijn eigen artistieke inzet maken hem tot een opmerkelijke figuur in de annalen van de Spaanse geschiedenis, een prins die de loop van de geschiedenis had kunnen veranderen als hij langer had geleefd.