Dag boodschap

Je bent zo gewend geraakt om jezelf weg te geven. Om, als iemand iets van je wil, toe te geven. Je bent gewend om jezelf klein te maken. Je hebt jezelf altijd geïdentificeerd met de behoeften van anderen. Je eigen identiteit heeft nooit echt een kans gehad vanaf het allereerste moment van je leven. Je hebt niet geleerd om voor jezelf te zorgen, maar des te meer voor anderen. Je zat vol met verhalen en verwarring, en er was geen ruimte voor jouw eigen zelf. Tot het moment waarop je naast je eigen pijn kunt staan. Tot het moment waarop je naast jezelf kunt blijven staan en jouw eigen IK de ruimte krijgt om te spreken.

Misschien gaan de dingen nu niet zo snel als je had gehoopt, maar ergens ook weer wel. Elk moment van de dag is precies wat het is. Nu je van overleven naar leven gaat, kun je dat steeds meer zien en voelen. Je herkent en herinnert jezelf steeds meer. Jouw eigen IK neemt steeds meer ruimte in je hart in, en daar ligt een schat aan kennis waar je altijd naar op zoek bent geweest. Stap voor stap herinner je je weer hoe het leven in elkaar zit en zie je meer. Je voelt meer en je ervaart meer. Je bent niet langer in conflict met jezelf en de wereld om je heen. Maar elke dag geef je jezelf over. Elke dag laat je een stukje overlevingsmechanisme achterin de bus zitten en geef je het stuur over aan het leven, aan jouw leven, aan jou...