Het leven is niet met potlood geschreven

Het leven is niet met potlood geschreven, het geeft ons niet eens de mogelijkheid om iets uit te wissen wat we niet leuk vinden of willen bewerken.

In het leven is alles definitief, we houden de pijn of herinneren ons de lach. Herinneringen bestaan voor eeuwig, of ze nu goed of slecht zijn, het helpt ons niet om te vergeten wat er fout is gegaan, want dat is precies waar we de lessen zullen vinden die ons doen groeien en ons de kracht geven om niet op te geven.

Het is in wat ons pijn deed dat we de realiteit zagen van wie we zijn en dat is wanneer we begrijpen dat er fouten zijn die duur betalen.

Ik keek naar je en wilde geloven dat je de andere kant van mij was.

Ik wilde met je het gelukkige einde van een liefdesverhaal schrijven, zonder dat je goed in je ogen te herstellen. Ik wilde je niet oog in oog kijken en als ik dat had gedaan had had ik me gerealiseerd dat er in jouw ogen geen naïviteit van liefde was. En degenen die deze zuiverheid niet in hun ogen hebben zullen nooit onze wederhelft zijn.

Je behoort tot de wereld, niet tot iemand. Je gebruikte het woord liefde buiten de tijd, zonder de smaak ervan te kennen.

Je leefde op de zwarte lijn van eenzaamheid, je wilde niet liefhebben gewoon op zoek naar een passie om je te troosten in de uren waarin eenzaamheid waarheden schreeuwde die je niet graag hoorde.

@Angela Caboz

Alle rechten voorbehouden

Wet N. de 50/2004 van 24 augustus