Bomen Boodschap

 Wanneer je steeds meer gaat begrijpen dat je nooit werkelijk jezelf echt kwijt bent, kun je ontspannen in het stuk dat, wat er ook zal gebeuren, je altijd weer de weg naar jou terug zal vinden. Dat je altijd weer bij jezelf uit zal komen en jezelf weer zal vinden, al lijkt het soms nog zo onmogelijk. Maar dat is het niet, lief mens, want kijk maar even waar je vandaan bent gekomen en waar je nu staat. Misschien lijkt het op sommige momenten niet altijd even zo, maar in het diepste van jezelf ben je veel dichterbij dan je ooit was en ben je steeds bewuster geworden van jezelf. Jezelf leren kennen en herontdekken zijn een van die grootse momenten van het leven. Want zonder jou, voelt het alleen.

Als je kunt voelen dat alles huist in de kamers van je hart, dat je lichaam in staat is je precies te vertellen waar je grenzen liggen en waar vooral jouw eigen normen en waarden liggen, kun je stukje bij beetje veel beter de laagjes van jouw hart ontdekken. Er is niets meer wat je weg hoeft te geven voor de ander om gezien en gehoord te worden. Want juist in die diepe laagjes van jouw hart voel je je gehoord en gezien. Uiteindelijk is het niet om de ander te doen, maar om de herinnering dat je ten volste gezien, gehoord en geliefd bent. Misschien niet door hen waar je het zo van verlangt, maar het geeft je de mogelijkheid om dieper te kijken. De stroom van een overvloed aan dit alles, helemaal van jou en voor jou. Het is onuitputtelijk, wat er ook voor zorgt dat er ook genoeg is voor de ander. Waarin je kunt houden van de ander, het leven EN jezelf. Het is de liefde die in jouw hart aanwezig is als essentie. Iets wat nooit werkelijk bij jou weg kan gaan maar wat vergeten lijkt wanneer de verwarring op de voorgrond treedt. Zak dieper in je hart, mooi mens, voel waar je bent in dat hart van jou en weet dat, als je hem/haar even niet lijkt te vinden, dat het slechts de verwarring is waar je doorheen mag kijken. Want alleen dat wat er in je hart leeft, dat is echt. De rest is slechts een illusie.