Spartacus

 

DE REVOLUTIE VAN SPARTACUS

Zoals we al weten, waren een van de belangrijkste redenen voor het rijk om met volle kracht in Rome te herrijzen en de republiek op de proef te stellen, de slavenopstanden die in Rome plaatsvonden, voornamelijk vanaf 150 voor Christus, toen de grenzen van Rome naar grotere dimensies gingen. Een van deze opstanden, die misschien wel het hoofd van alle kennis is, is de Spartacus Rebellion (of Spartacus) die tussen 73 en 71 voor Christus plaatsvond.

Spartacus was een beroemde slaaf die in de Romeinse beschaving leefde, en tegen haar kwam hij uiteindelijk in opstand met een groep slaven, die in korte tijd al meer dan 70.000 rebellen overstijgt. Geboren in Thracië, werd Spartacus een slaaf nadat hij het Romeinse leger had gediend, mogelijk deserteerden of een slag op de koers liet vallen, en vervolgens gestraft werd door slaaf te zijn geworden. Het werd verkocht in Capula aan Lentulus Batiatus, een voormalige legionair en gladiator, die zijn leven doorbracht als lanist, dat wil zeggen een gladiatorhandelaar.

Hier een beugel openen, gladiatorengevechten werden door de Romeinen gewaardeerd, en hadden als centraal kenmerk gewelddadige gevechten tussen overwonnen volkeren en slaven. Meestal was de winnaar degene die in dit gevecht levend eindigde, en de show maakte deel uit van de regeringsstrategie die werd geboren, het zogenaamde "brood en circus", waar economische en sociale problemen te vergeten, de heersers en latere keizers, brood uitdeelde en entertainment-evenementen creëerde voor de bevolking, gladiator zijn vecht tegen de meest populaire op dat moment.

Spartacus vocht meerdere keren als gladiator, werd zegevierend en werd een soort beroemdheid onder gladiator die vechtliefhebbers, ondertussen begon hij wrok te nemen van zijn meester voor de behandeling die hij kreeg, vaak vernederend en mishandelde zijn medegevangenen, totdat hij besloot te vluchten met enkele andere slaven, en start de vorming van een rebelliegroep tegen slavernij en tegen het misbruikende systeem van die tijd. Het is niet zeker bekend hoeveel slaven er met Spartacus gevlucht zijn, maar het is bekend dat zijn groep in iets meer dan een jaar al meer dan 70.000 man had, die in feite een leger werd, dat zelfs in de Romeinse Senaat bang maakte.

Het geheim van de brute toename van het aantal Spartacus-soldaten was dat het nieuws zich snel verspreidde door het oude Rome, en het destijds gebruikte slavenstelsel maakte de Romeinse samenleving vol slaven, en het werd gebruikelijk voor meerdere van hen om te vluchten en zich bij Spartacus te voegen, waardoor een omgeving van vernedering en geweld, naar een omgeving waar wraak op het systeem dat hen onderwerpt werd bevorderd. Zijn morele en militaire kwaliteiten waren opmerkelijk, en zijn strijd tegen het slavenstelsel liet hem grote morele waarden achter onder het gewone volk.

De rebelse slaven leefden van plunderingen gemaakt op Romeinse eigendommen, waar ze zich gedragen als nomaden, snel door het Italiaanse schiereiland opstijgen, waardoor ze moeilijk in een hinderlaag konden vallen, en gedurende enkele momenten werden Romeinse troepen gestuurd om Spartacus en zijn mannen te vechten, en Meestal, wanneer de groep door Galia ging, verstrooidden ze zich naar buurlanden, waar ze hun leven vanaf nul begonnen, en degenen die bleven, keerden terug met de missie om meer mannen te werven en meer slaven te bevrijden.

Vanaf het ene moment toen het aantal slaven te groot werd, er enige onenigheid uitbrak en de groep opsplitste in subgroepen die anders gedragen, een voorbeeld zou zijn geweest een groep onder leiding van Crixus, die op het zuidelijk schiereiland zou zijn gebleven en uiteindelijk door de Romeinen gedecimeerd zou zijn Spartacus en zijn groep hadden toen als doel om de Alpen over te steken, Rome te omzeilen en naar de zee te gaan, richting Sicilië, waar ze zich uiteindelijk zouden vestigen en hun leven opnieuw zouden beginnen.

Het probleem was dat de piraten die de reis met/voor Spartacus zouden maken ook getroffen werden met Crassus, de Romeinse generaal die later zou transformeren en een van de drie keizers van Rome na de val van de republiek, en in 71 v.Chr. vielen Crassus' troepen Spartacus en zijn mannen aan bij L âcania. Het verraad door de piraten had duizenden slaven het leven gekost, en waarschijnlijk de dood van Spartacus in de strijd, en nog eens 6000 rebellen werden gekruisigd langs 200 km van de Apia de Capula, om degenen die het pad van de opstand zochten bang te maken. Het verhaal van Spartacus werd beroemd omdat hij een echte bedreiging voor Rome symboliseerde, naast het symbool van de strijd tegen slavernij en sociale onrechtvaardigheid van die periode.