Stel je voor

 Stel je voor dat je leeft met een schreeuw in je.

En de schreeuw is van jou.
En niemand anders hoort het.
Dat is verdriet.
Stel je voor dat je leeft met een schreeuw in jezelf – een schreeuw die alleen van jou is.
Het is luid, het is doordringend en weerklinkt door elk deel van je wezen.
En toch hoort niemand anders het.
Verdriet kan ervoor zorgen dat de wereld zo ver weg lijkt.
Het kan zijn dat u midden in een gesprek zit, maar je geest is ergens anders, gevangen in die schreeuw.
Hoe klinkt een stille schreeuw eigenlijk?
Hoe zou het klinken als iemand anders het kon horen?
Misschien is het niet echt een schreeuw, maar een gevoel met geluid, zo rauw, zo pijnlijk, zo ondraaglijk dat er geen woorden zijn om het te beschrijven,
dus wordt het een geluid, een geluid, een trilling dat door ons hele lichaam raast, schreeuwend...
De schreeuw van verdriet.