Bomen Boodschap

 Lief mens, wat een jaar heb je gehad. Wat een intense hoogtes en diepe dieptes. Wat heb je veel meegemaakt en gedaan. Wat heb je veel gezocht en gevonden en verloren. Wat heb je veel gezien. Van jezelf en de ander. Wat ben je anders gaan kijken naar jezelf en daardoor ook de ander. Wat ben je toch stevig gaan staan op je eigen fundament. En ook als het even niet zo lijkt, is daar die stevigheid weer om jezelf te dragen. Dat is vooral wat je hebt mogen ervaren dit jaar. Dat, wat er ook gebeurt, jij er bent om jezelf te dragen. Nu is het tijd om te zien wat er nog meer uit dat mooie hart van jou gehaald kan worden.

Een open hart zorgt voor veel liefde, vreugde en verbinding. Maar het zorgt er ook voor dat je dieper voelt wanneer iets je raakt. Wanneer iets van je afgaat. Maar beide stromingen lief mens, zijn zo menselijk als wat. Ze horen bij jou en hoe jij de dingen ervaart. Ze vertellen je wie je bent en hoe je in elkaar zit. Ze laten je zien dat je in staat bent lief te hebben ten diepste. Je bent misschien opgegroeid in een wereld voor verwarring over liefde, maar in de kern heb je het altijd geweten. In de kern wist je precies hoe het zat. En ondanks dat het zachte stemmetje in je hart overstemd werd door de ruis van buitenaf heb je altijd doorgezet. Ben je altijd meer laagjes van jezelf gaan afpellen tot het moment dat je wist, tot je voelde dat dit je basis was. Dat dit de essentie is van jou en waar je altijd op terug kunt vallen. Misschien niet altijd even voelbaar in elke situatie maar het is een kracht, een stevigheid die nooit verloren is gegaan maar altijd stilletjes gewacht heeft tot het moment dat je stopte te geloven wat je ooit verteld is. Dit is je basis. Dit zal er altijd voor je zijn. Dit, wat er in jouw hart huist, is wat je de aankomende tijd meer de ruimte mag gaan geven zodat wij allemaal herinnert worden aan dat wat er in ons zit. En daar hebben we elkaar voor en bij nodig. Samen staan we in die verbinding nog sterker.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Open brief aan mijn oudste dochter...

Ekster

Gone with the Wind (1939)

Vraag me niet hoe ik altijd lach

Kraai