Fluisterende gedachten
Fluisterende gedachten
Gedachten, fluisterend in de nacht,zwevend als schimmen langs de rand van mijn bewustzijn.
Ik sluit mijn ogen, maar ze blijven stromen,
golven die blijven breken op de kust van mijn geest.
Ze roepen, herhalen, cirkelen rond,
een eeuwige echo zonder begin of eind.
Ik loop, ik vlucht, ik draai me om—
maar hun schaduwen dansen in mijn voetsporen.
Totdat...
Ik adem in.
Ik adem uit.
Ik laat los.
En als nevel in de ochtendzon
verdwijnen ze in het niets
waaruit ze kwamen
Reacties
Een reactie posten