Fluisterende gedachten

 Fluisterende gedachten

Gedachten, fluisterend in de nacht,
zwevend als schimmen langs de rand van mijn bewustzijn.
Ik sluit mijn ogen, maar ze blijven stromen,
golven die blijven breken op de kust van mijn geest.

Ze roepen, herhalen, cirkelen rond,
een eeuwige echo zonder begin of eind.
Ik loop, ik vlucht, ik draai me om—
maar hun schaduwen dansen in mijn voetsporen.

Totdat...

Ik adem in.
Ik adem uit.
Ik laat los.

En als nevel in de ochtendzon
verdwijnen ze in het niets
waaruit ze kwamen

Reacties

Populaire posts van deze blog

Open brief aan mijn oudste dochter...

Kraai

Vraag me niet hoe ik altijd lach

Gone with the Wind (1939)

Ekster