Bomen Boodschap

 Het voelt momenteel alsof je in de wachtkamer van je Leven zit. Terwijl het Leven aan je voorbij gaat. Je wacht op iets, wat je geen concrete woorden kunt geven. Alles speelt zich af in het NU. Waar wacht je op? De chaos om je heen weerspiegelt je Innerlijke onrust. Je herkent steeds beter de patronen, die je vroeger onbewust inzette om te overleven. Je wordt voortdurend gespiegeld door je omgeving. Het laat je nog dieper kijken in Jezelf. Het is lastig om je schaduwkanten aan te kijken. Gebruik de ander niet als bliksenafleider. De kunst is je eigen gedrag onder de loep te nemen. Alleen daar heb je invloed op. Juist dat maakt, dat je groeit. In situaties merk je op, wanneer je direct doorschiet naar de pijnplek. Je verlangt naar erkenning en verbinding.

Je manier van communiceren vraagt aandacht. Jezelf iets nieuws eigen maken, kost tijd. Je hebt de neiging de kritische stem in Jezelf te veel ruimte te geven. Het maakt, dat je je Zelftwijfel voedt. In dat wat ooit vanzelfsprekend was, vind je geen aansluiting meer. Bij je herstel hoort ook het herdefiniƫren van vriendschap. Vriendschap betekent niet dat je Jezelf hoeft weg te cijferen om de harmonie te bewaren. Het is een relatie gebaseerd op gelijkwaardigheid. Het vraagt moed om daarin nieuwe keuzes te maken. Des te meer om te erkennen, dat sommige relaties niet meer voedend zijn. Het gaat niet over schuld. Je groeispurt heeft de afstand tussen jou en de ander vergroot. Dat maakt je wereld zo wankel. Alsof niets meer passend is. Je hoeft niet vast te houden aan wat niet meer resoneert.

Zoveel emoties schieten dwars door elkaar heen. Weet dat je sterker bent dan deze tijdelijke, onoverzichtelijke fase. Je hoeft niet in de wachtkamer te blijven zitten. Sta op voor Jezelf. Je hebt de vrijheid om te kiezen voor je eigen Welzijn. Emoties zijn als een dreigende onweersbui. Je kunt alleen wachten tot de storm overwaait. Alleen door te voelen, verdwijnt de drukkende spanning. Het klaart de lucht. Lief Kind, belicht de stappen die je hebt gezet. Al zijn ze nog zo klein. Je gevoelens zijn je richtingaanwijzers. Je zachte Hart is je Kompas. Je kent de Weg. Je bent niet Alleen. Al lijkt het nu even donker. Het Universum verlicht je Weg.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Open brief aan mijn oudste dochter...

Ekster

Gone with the Wind (1939)

Vraag me niet hoe ik altijd lach

Kraai