Dag lief mens met al je maskers
Dag lief mens met al je maskers,
wat zijn ze mooi, ze staan je goed
en ook al wil je het niet horen:
Op een dag stond je te huilen
zachte tranen van verdriet,
en je stoere masker riep toen:
'Doe dat nu maar even niet'.
Ooit was je van gespaarde boosheid
aan het stampen op de grond,
maar je strenge masker schreeuwde:
'Houd onmiddellijk je mond'.
'Kom niet aan me' schreeuwt een ander,
telkens schrik je zo van hem,
maar luister eens goed, ja zo prachtig:
'wil me dragen' zingt zijn stem
Kijk, dit is je 'stil-nou-masker':
'zit stil en veroer je niet'.
Weet je nog hoe het je redde
ook al voel je nu verdriet?
Dag lief mens met al je maskers
wat een strijd heb jij gevoerd
ze zitten je echt als gegoten
maar je voelt je vaak beroerd.
Je zet wel eens je maskers af,
dan treur je om je lot
want wie hier zonder masker loopt
die noemt men graag de zot.
Kijk, daar ligt dat donkere masker
ja toe, trek het nog eens aan
want ook al zal het licht soms uitgaan
er wordt gewaakt over jouw bestaan.
Dag lief mens met al je maskers,
koester ze, bewaar ze goed
want alle maskers die jou sieren
zijn verhalen van jouw moed
(uit: Heimwee naar het Wad, Evelijne)
Reacties
Een reactie posten