Bomen Boodschap

 Soms vergeet je dat het allemaal een beetje op jouw tempo mag gaan. Je bent zo gewend om maar door te gaan dat je lijf nu een beetje harder aan de bel trekt. Je vergeet nog wel eens dat het leven ook over jou mag gaan. Misschien nog wel ietsjes meer dan je de afgelopen tijd, of misschien wel jaren, hebt gedaan. Maar je zet stapjes, lief mens. Dat is één ding dat zeker waar is, en elke dag kom je weer een beetje dichterbij. Je doet het niet fout of verkeerd, je doet het precies zoals je het doet, en elke dag ontdek je weer dat het anders mag en anders kan. Stapje voor stapje voer je dit uit, met vallen en opstaan.

Het leven is ook genieten. Het is soms zwaar en onoverzichtelijk. Maar het is ook plezierig, zacht en liefdevol. Het heeft prachtige momenten met fijne mensen en kent stormen die je omver blazen. Het leven heeft het allemaal. Alle ingrediënten. En er is niets wat jij niet aankunt. Elke dag leer je dat jij jezelf kunt dragen. Niet vanuit overleving, maar vanuit het leven zelf. Dat je alleen maar naar binnen hoeft te keren om te voelen dat er altijd iemand voor je is. Dat er altijd iemand voor je zorgt. Dat dat deel altijd met je meeloopt, waar je ook heen gaat. Dat het kan genieten van de zonsopgang en dat het intens verdrietig kan zijn. Maar het is er altijd, het is altijd bij je.

En elke dag ontdek je dat je in het leven niet om de stormen heen kunt. Dat er dagen zijn dat je geen hand voor ogen ziet, maar dat er altijd, altijd, altijd een lichtje in je hart schijnt dat jou de weg wijst. Dat jou laat voelen dat het niet uitmaakt hoe het er precies uitziet buiten, maar dat je altijd kunt vertrouwen op wat er binnenin je leeft. En dat doe je op je eigen tempo. Stukje bij beetje leer jij jezelf opnieuw kennen, die delen die je zo vergeten was. Maar delen die nooit werkelijk weg zijn geweest. Je hoeft alleen maar te kijken met gesloten ogen.