Ieder menselijk wezen dat op aarde komt incarneren

 Ieder menselijk wezen dat op aarde komt incarneren, moet noodzakelijkerwijze vergissingen rechtzetten, schulden betalen, en dat noemt men karma.

Hoeveel ingewijden, hoeveel heiligen en profeten hebben gewerkt en geleden, om fouten te herstellen die zij hadden begaan in vroegere incarnaties.
Maar dat belette hun ziel en hun geest niet om in goddelijke schoonheid te leven, want ondanks hindernissen, ondanks tegenspoed, spanden zij zich in om het contact met de goddelijke wereld te bewaren.

De grootheid van ieder wezen berust in het feit dat hij nooit het bewustzijn verliest dat er in hem een gebied bestaat dat immuun is voor verstoring en aanvallen, zijn geest, waar hij zich kan verschansen om voort te gaan met zijn werk.
Als hij er eenmaal in geslaagd is zich tot daar te verheffen, zelfs als het karma hem lastig valt, voelt hij zich erboven staan, altijd erboven.
Het karma wil hem beperken?
Hij bevrijdt zich.
Het wil hem verduisteren?
Hij blijft in het licht…
Onverstoorbaar zet hij zijn werk voort.

☼

Omraam Mikhaël Aïvanhov