Huwelijk als noodzaak
Huwelijk als noodzaak...
Het universum door creatie is onvoorwaardelijke liefde, absolute vrijheid.
In zijn spirituele essentie is de mens dat ook, maar uit angst voor eenzaamheid creëerde hij voorwaarden die hem waarborgen.
Eerst was er de kerk:
"... Tot de dood jullie scheidt"
Het lukte niet...
Het universum is moment-voor-moment creatie in uitvoering.
Net als de mens, ook al wil hij zijn metamorfose blijkbaar niet zien.
Onvoorwaardelijke liefde heeft niet alleen een onderwerp, ze is oneindig in haar onbegrijpelijkheid.
Door het huwelijk is de mens geconditioneerd/ verplicht om slechts één persoon lief te hebben en als hij dat niet doet, verschijnt de zonde.
Zonde als een fantasie van de kerk, zorgt ervoor dat sommige mensen door angst in een huwelijk van lijden blijven, waardoor de vrijheid van liefde in de gevangenis wordt opgesloten.
Zij die niet overtuigd waren door de fantasie van Sin, wendden zich tot de bemiddeling van gerechtigheid en hier slaagden ze erin de felbegeerde "bevrijding" te vinden door een zuiverende onderdompeling in de a priori geschapen slijk.
Twee gewonde zielen verschijnen, die dit resultaat niet wilden, maar door onderwijs, religie, gerechtigheid proefden ze de bittere vrucht van voorwaardelijke liefde.
De belofte van het huwelijk is de ketting die de mens bindt en zijn vrijheid in beslag neemt.
"Mijn man/mijn vrouw" zijn zinnen die daarin het gevoel van eigendom bevatten - Om een vermogen tot je beschikking te hebben onder de voorwaarden van de bezitter, door de vrijheid van meningsuiting van het bezeten onderwerp te omzeilen.
In de dierenwereld zijn er "huwelijken" voor het leven waarin niemand eigenaar is, geen garantie vereist, maar de mens staat bovenaan de "voedselketen" en hij moet veel en snel hebben.
Het huwelijk is als een levend organisme in de evolutie, het transformeert zichzelf door twee helften.
Door zijn onvolmaaktheden te accepteren, zullen de helften een bol van licht zijn, naar het patroon van het Universum: alles in één en één door allen.
Echter, als de mens zich in het huwelijk identificeert, onvoorwaardelijke liefde, vrij van expressie, zonder ijdele beloftes, zonder verwachtingen, zonder het recht van bezit over de ander, dan zou hij dansen in de regen, gelukkig met zichzelf, gelukkig met de ander, als oneindige zielenmaat.
Paraskiv Caesar
Reacties
Een reactie posten