Terwijl je door je leven rent
Vandaag luisterde ik naar micheal Jackson ( man in the mirror) .
Ik dacht dat ben ik en irriteerde mij aan mijn onvermogen om nuttig te zijn voor de maatschappij .
Dat uitte zich in deze woorden.
Terwijl je door je leven rent .
Waardoor je hulpbehoevendheid niet meer herkend .
En het normaal schijnt te lijken .
Steeds kleiner wordt de wereld die je bewust beleeft .
En groter de problemen om ons heen .
Omdat jou wereldje hetgeen is waar je om geeft .
Maar zo blijft één , maar één .
We moeten iets veranderen .
We moeten iets doen .
Niet voor jezelf .
Niet voor de poen.
We moeten iets doen voor anderen.
Er voor elkaar zijn , net als toen.
Gedrogeerd door lokaal geluk .
Dromen we maar door .
Onze ouderen gaan stuk .
Want wijzelf gaan voor .
Hard werken voor een baas.
Hij duwt je klokje rond .
Vrije tijd als een waas .
Voor wat eten in je mond.
Maar bij mijzelf is waar het begint.
Niet klagen over hoe anderen het aanpakken.
Ik ga zoeken naar iets wat ons verbind.
Met motivatie en moed in mijn zakken .
Reacties
Een reactie posten