The Core (2003) Review

 The Core (Engels voor 'de kern') is een Amerikaanse sciencefiction-rampenfilm uit 2003 onder regie van Jon Amiel. Het verhaal is gebaseerd op dat uit de roman Core van Paul Preuss.
Een groep wetenschappers komt erachter dat de kern van de Aarde steeds langzamer draait en zonder ingrijpen uiteindelijk zal stilstaan. Dit heeft catastrofale gevolgen voor alles en iedereen op de planeet. Daarom wordt er een team met een speciaal daarvoor gebouwd voertuig richting het middelpunt van de Aarde gestuurd om de rotatie van de aardkern te herstellen en daarmee ook het elektromagnetisch veld rondom de aarde.

The Core" en andere rampenfilms presenteren allemaal realistische scenario's en proberen je vervolgens wetenschap te laten geloven waarvan zelfs een vijfdeklasser je zou kunnen vertellen dat het onzin is. De shuttle zou bijvoorbeeld nooit een crashlanding overleven zoals in de film. Je zou de kern van de aarde niet kunnen stoppen of starten met de huidige technologie. Je zou geen pak kunnen maken dat bestand is tegen temperaturen van 9000 graden. Maar "The Core" zorgt ervoor dat je langzaam het schandalige accepteert, op een manier die je bereid maakt om mee te gaan in de reis wanneer de echt onrealistische dingen gebeuren. Net als "Journey To The Center Of The Earth" wordt het allemaal zo fantastisch gepresenteerd dat je de slechte Hollywood-wetenschap accepteert. Immers, elke film met een gestoorde wetenschapper kan niet al te serieus worden genomen.
Wat de film echt maakt, is de cast. Als ze iemand anders hadden gebruikt voor de personages in deze film, was het gewoon niet gelukt. Het zijn geen grote namen, maar het zijn allemaal gezichten die je herkent. Delroy Lindo is excentriek als de eigenzinnige wetenschapper Dr. Edward Brazleton. Als zijn personage die boze blik om zich heen krijgt, geloof je dat hij zo'n schip zou kunnen bouwen. Stanley Tucci is over de top als Dr. Conrad Zimsky. Hij is zo arrogant en meedogenloos dat je hem tijdens de film wel moet uitjouwen. Tchéky Karyo slaagt er op de een of andere manier in om de Fransen beminnelijk te maken als Sergei Leveque. Aaron Eckhart brengt een wild enthousiasme mee als de wetenschapper Dr. Josh Keyes. Bruce Greenwood is heldhaftig en wijs als kolonel Robert Iverson. Hilary Swank is, in een nogal ingetogen uitvoering, goed als majoor Rebecca 'Beck' Childs. DJ Qualls steelt al vroeg de show als Rat, ook al heeft zijn personage geen echte reden om in de film te spelen. Al met al maakt de cast de personages beminnelijk en geloofwaardig.
De effecten in de film zijn behoorlijk goed. Het is interessant om hun interpretatie van de aardkern te zien. Het meeste wat je ziet, is door een soort röntgenapparaat dat verrassend effectief is. Een andere scène speelt zich af in een enorme geode waar ze tegenaan storten. Dat was een bijzonder leuke vondst. Een andere leuke scène vindt plaats wanneer ze voor het eerst door de oceaan duiken in de Marinas Trench. Ze komen walvissen tegen die het schip achtervolgen en het ziet er best cool uit, hoewel het schandalig is. Het echte hoogtepunt van de film is de crash van de spaceshuttle. De scènes zien er realistisch uit en zijn behoorlijk intens. Over het algemeen goed werk geleverd met de effecten.
Als je op zoek bent naar een popcornfilm die teruggrijpt naar B-filmrampenfilms, dan is dit de film die je zoekt.
Hoewel ik bereid was de overgrote meerderheid van de onzin te accepteren, waren er een paar momenten waarop ik moeite had met wat ze me voorschotelden. Hoe komt het dat niemand anders ter wereld kon achterhalen wat er aan de hand was? Als het een wereldwijde ramp was, zou je verwachten dat iemand anders dan een professor aan een kleine universiteit er wel verstand van zou hebben. De "dood door kosmische straling" zag er weliswaar cool uit, maar was ook een beetje overdreven. Waarom worden astronauten immers niet gekookt als ze de atmosfeer van de aarde verlaten? En zouden tientallen mensen in een heel klein gebied echt allemaal een pacemaker hebben? Ze lieten het lijken alsof 20% van de bevolking er een had. De uiteindelijke manier waarop ze de dag redden is ook een beetje flauw. Of je het vergeeft of niet, moet je zelf beslissen.
Ik ben blij dat ze de scène met de shuttlecrash in de film hebben gehouden. Hij zag er cool uit, was intens en droeg bij aan het verhaal. Maar dat maakte het er niet makkelijker op om te kijken. Iemand in Texas zou er misschien wat gevoeliger voor zijn, maar het is toch wel een beetje verontrustend om de shuttle te zien neerstorten boven een stad.
Is de film onzinnig? Ja. Zit er slechte Hollywood-wetenschap in? Ja. Is het een goede ontsnapping aan de realiteit voor een weekendje? Ja. Ik denk dat je hem zeker de moeite waard zult vinden. Ik heb de film nu voor de tweede keer gezien en ach ja staat op netflix.