Als de Dijken Breken (2016) Review

 Het weer in Nederland is al dagen onstuimig en iedereen zet zich schrap. Is dit de storm die slechts eens in de tienduizend jaar voorkomt? In het somberste scenario betekent het een regelrechte ramp voor de inwoners van de westelijke provincies. De Nederlandse delta is niet opgewassen tegen een stormvloed van deze omvang. Ook de belangrijkste waterkeringen van ons land houden dan geen stand. Miljoenen mensen staan voor een onmogelijke keuze en moeten vrezen voor hun leven als de dijken breken.

Hoewel de betekenis van het woord kan variëren, verwijst de term "De Lage Landen" meestal naar Nederland plus België, of, alternatief, Nederland plus Vlaanderen, het noordelijke deel van België. De uitdrukking verklaart zichzelf vrij duidelijk: 1) veel van deze landen zijn zo plat als een pannenkoek en 2) veel van deze landen liggen onder of vlakbij de zeespiegel. Daardoor zijn de inwoners van deze delen van de wereld (waar ik overigens toe behoor) doodsbang voor overstromingen. Dit geldt in het bijzonder voor de Nederlanders, die het vreselijk zwaar te verduren kregen tijdens de watersnoodramp van 1953. Om soortgelijke rampen te voorkomen, werden gigantische infrastructuurwerken uitgevoerd en enorme bedragen uitgegeven. Dit resulteerde in een ongekend verdedigingssysteem.
"Als de dijken breken" schetst een scenario waarin zelfs deze fantastische verdedigingswerken worden gedwarsboomd en enorme watermuren door dichtbevolkte gebieden razen. In zulke crisistijden tonen mensen hun ware aard. Sommige bewakers zijn bijvoorbeeld perfect in staat om gevangenen te laten verdrinken als ratten, terwijl anderen hun leven riskeren om gevangenen te redden die vastzitten in hun cellen. Wanneer ze geïmmobiliseerd zijn op de weg te midden van ander verkeer, wachten sommige automobilisten op menselijke hulp of goddelijke interventie; anderen verlaten de weg met een enorme uitwijkmanoeuvre om door weilanden en velden te vluchten.
Het is geen slechte serie, maar hij lijdt aan het soort clichés en clichés dat geassocieerd wordt met rampenfilms. Zo krijg je de verplichte scènes met politici die het probleem bagatelliseren en de evacuatie uitstellen uit angst de economie te schaden. (In de serie is het, vreemd genoeg, de Nederlandse premier die te lang wacht, terwijl zijn Belgische ambtgenoot met prijzenswaardige snelheid handelt.) Bovendien werkt de serie het best wanneer de daadwerkelijke ramp wordt getoond, compleet met goede effecten en stuntwerk. De weergave van de nasleep is minder overtuigend, met een mix van goed acteerwerk en diepe emotie, afgewisseld met voorspelbare clichés of saaie uitweidingen.
Ik zal u het einde niet verklappen, maar het gaat over de Nederlandse premier die een technische oplossing voorstelt die zo waanzinnig is dat hij er een kamer in een psychiatrische inrichting voor zou moeten krijgen. Tenminste, dat is mijn bescheiden mening; in de serie wordt de man door sommigen geprezen als een visionair genie. ("En nu mijn volgende truc: beste medeburgers, ik stel voor om de wereldhonger te beëindigen door elk gezin op aarde te leren kangoeroes te vangen en te koken!")
Toch verdient "Als de dijken breken" lof vanwege de reikwijdte en relevantie van het onderwerp. De Lage Landen zullen overleven of ten onder gaan, afhankelijk van hun vermogen om de steeds dreigende wateren buiten te houden; het is belangrijk dat dit onderwerp onderwerp blijft van een levendig maatschappelijk en wetenschappelijk debat, vooral in deze tijden van klimaatverandering.