The Man in the High Castle (TV Series 2015–2019) Review

 De serie speelt zich af in 1962 en is voornamelijk te vinden in een parallel universum waar de asmogendheden de Tweede Wereldoorlog hebben gewonnen in 1946 nadat Giuseppe Zangara met succes de verkozen president van de Verenigde Staten Franklin D. Roosevelt in 1933 vermoordde, wat een reeks ontwikkelingen teweegbracht, waaronder het gooien van een atoombom door de Duitsers op Washington, DC (nu omgedoopt tot "District of Contamination"). Het Duitse Rijk strekt zich uit tot Europa en Afrika en het Japanse Keizerrijk omvat Azië , maar het grootste deel van de serie speelt zich af in de voormalige VS en in Duitsland zelf. Adolf Hitler is dictator van dit Duitse Rijk, waarbij de keizer van Japan het grootste deel van de rest van de wereld regeert.
Hoe zou het zijn als de geallieerden de Tweede Wereldoorlog hadden verloren en Japan en Duitsland de Verenigde Staten zouden regeren?

De toekomst is aan hen die haar veranderen. 

Het is het jaar 1962. Na het verliezen van de Tweede Wereldoorlog worden de Verenigde Staten nu bezet door Duitsland en Japan. Duitsland bezet de oostelijke staten en Japan de westelijke, met de Neutrale Zone ertussen. Wanneer haar zus wordt vermoord door de Japanners, wordt Juliana Crain meegezogen in de geheime, gevaarlijke wereld van het Amerikaanse verzet. Tegenover haar en haar kameraden staan ​​de meest meedogenloze krachten die de nazi's en Japanners te bieden hebben, onder leiding van Obergruppenführer John Smith van de SS en hoofdinspecteur Kido van de Kempeitai. De grootste hoop van het verzet lijkt te liggen in films die een alternatieve realiteit laten zien, een wereld waarin de VS en haar bondgenoten de Tweede Wereldoorlog hebben gewonnen. Hoewel ze grotendeels als propaganda worden beschouwd, zouden deze films meer kunnen zijn dan dat. Centraal in de productie en distributie van deze films staat één man, een boegbeeld in het verzet: The Man in the High Castle.
Geweldig, maar niet altijd. Gebaseerd op een roman van Philip K Dick (schrijver van de romans en korte verhalen waarop films als Blade Runner, Minority Report, A Scanner Darkly, Total Recall en Paycheck zijn gebaseerd) en geproduceerd door Ridley Scott, had de serie een enorm potentieel en maakt het in eerste instantie waar.
De centrale plot, een alternatieve geschiedenis waarin de VS WO2 verliest en wordt bezet door de Duitsers en Japanners, is erg intrigerend en is erg goed gedaan. De gebeurtenissen die plaatsvonden om de alternatieve realiteit te bereiken en hoe de wereld en de maatschappij er nu uitzien en functioneren, zijn allemaal logisch. Als student geschiedenis, met name militaire geschiedenis, bleef ik verwachten dat er iets niet zou kloppen of niet zou passen bij de mogelijke paden van de geschiedenis, maar het past allemaal perfect.
Het werd een plezierige intellectuele oefening voor mij, om erachter te komen wanneer de alternatieve geschiedenis begon af te wijken van de werkelijkheid, en welke gebeurtenissen er wel en niet plaatsvonden, waardoor dit kon gebeuren. Voor zover ik kan nagaan, is de vroegste afwijking in december 1941-februari 1942, toen de Japanners erin slaagden Hawaï binnen te vallen en te bezetten.
Deze alternatieve wereld biedt een aantal geweldige plotontwikkelingen en achtergronden voor veel intriges: het Amerikaanse verzet versus de Japanners en Duitsers; de wrijving tussen de Duitsers en de Japanners en hoe ze elkaar proberen te ondermijnen, zelfs potentieel te vernietigen, terwijl ze zich gedragen als loyale bondgenoten; de factiestrijd binnen de nazipartij en de politiek in Romeinse stijl die erbij komt kijken.
Alles wat de serie nodig had, waren solide uitvoeringen en geen overbodige of met gaten gevulde subplots en het zou perfect zijn geweest. Makkelijk genoeg om te vragen, toch?
Ja, maar helaas, moeilijk om te bereiken.
Na het creëren van dit geweldige platform voor drama en het opnieuw vormgeven van geschiedenis en maatschappij, zijn subplots zeker niet vrij van gaten of verzinsels. Het zijn meestal kleine dingen, maar ze zijn genoeg om de geloofwaardigheid van het plot te ondermijnen, bijvoorbeeld 50 Japanse soldaten stormen een club binnen om een ​​voortvluchtige te vangen, ze gaan allemaal door de voordeur naar binnen, waardoor andere uitgangen onbewaakt blijven, voortvluchtige ontsnapt via de achterdeur; man ontmoet Yakuza-baas, hij draagt ​​een pistool maar handlangers fouilleren hem niet, pistool redt hem uit een lastige situatie.
Dan is er nog het sci-fi-aspect met betrekking tot de films. Toegegeven, dit is geschreven door Philip K Dick, dus je zou een sci-fi-hoek verwachten, maar ik had liever gezien dat de serie zich alleen had geconcentreerd op alternatieve geschiedenis en het drama dat daaruit voortvloeit, in plaats van het sci-fi-drama te introduceren. Het leek gewoon een onnodige toevoeging en een afleiding.
Bovendien zijn de uitvoeringen verre van consistent solide. Alexa Davalos geeft Julianna Crain een slappe, bloedeloze, oninteressante kwaliteit, ver van wat je zou willen dat de belangrijkste "goede man" in een serie zou zijn. Luke Kleintank maakt Joe Blake saai en onsympathiek. DJ Qualls is een van de meest irritante acteurs in de showbizz en over het algemeen de voorbode van een C-klasse film. Hier maakt hij die reputatie waar. Ik bleef hopen dat de Japanners hem zouden neerschieten en me uit mijn lijden zouden verlossen. Cary-Hiroyuki Tagawa is zo saai als minister van Handel Tagomi dat het voelt alsof elke scène waarin hij voorkomt een uur duurt. Toegegeven, zijn personage is ook zo getekend, dus er moet wel wat fout liggen bij de schrijvers.
Aan de andere kant is er Rufus Sewell als John Smith. Sewells optreden staat als een berg tussen de heuvels: hij domineert de serie absoluut en zet de perfecte prestatie neer als de ijskoude, berekenende, meedogenloze maar op het gezin gerichte nazi. Als Sewell en Smiths personage niet zo goed in elkaar zaten, was de serie uit elkaar gevallen.
Na drie seizoenen was alles klaar voor een geweldige finale. Hoewel de aanvankelijke intrige was uitgewerkt en het plot steeds meer werd opgevuld (grotendeels door de meerdere universums), had het nog steeds veel potentieel. Bovendien leek het niet moeilijk om het potentieel te bereiken: verken de intriges tussen Japan en Duitsland, waarbij het verzet een beetje pit toevoegt, en bouw het op tot een enorm all-in conflict.
Helaas blijkt seizoen 4 echter met gemak het slechtste seizoen van de serie te zijn. De intriges en gevechten zijn schaars. Het aspect van de meerdere universums staat centraal en er zijn veel subplots die niet echt iets toevoegen. Het einde is nogal tam en onbevredigend.
Laat de verschillende universums links liggen, concentreer je op de alternatieve geschiedenis en de strijd tussen Duitsland en Japan en het verzet (door de hele serie heen), creëer een aantal boeiende "good guy"-personages, gespeeld door goede acteurs en actrices, en je hebt een meesterwerk. In plaats daarvan voelt dit, hoewel het over het geheel genomen nog steeds erg goed is, als een enorme gemiste kans. Wat wel jammer is. Ik had de serie al een keer gezien via het internet zonder ondertiteling en het Japanse gedeelte als dat werd gesproken kon ik dat niet volgen omdat ik de taal niet spreek, Duits en Engels ging goed. Ik zag dat de serie nu op Prime Video stond, dus ben ik het weer gaan kijken met ondertiteling erbij. 
Het einde van de serie met de portal in wezen open is en open zal blijven. In feite betekent dit dat twee werelden één zijn geworden. Er is een doorgang van de ene wereld naar de andere, en nu kunnen mensen zich vrij tussen hen bewegen. Ik had alleen verwacht dat het beter zou eindigen, maar goed we kunnen niet alles hebben, het is wel een hele goede serie met echt de vraag : wat als .... ?