The Nightmare Before Christmas (1993) Review
Jack Skellington, de pompoenkoning van Halloween Town, verveelt zich om elk jaar hetzelfde te doen met Halloween. Op een dag struikelt hij in Christmas Town en is zo gecharmeerd van het idee van Kerstmis dat hij de vleermuizen, spoken en goblins van Halloween Town probeert te vinden om hem te helpen Kerstmis te organiseren in plaats van Halloween -- maar helaas, ze kunnen het niet helemaal goed doen.
- [ eerste regels ]
- Santa : 'Twas lang geleden, langer nu dan het lijkt op een plek die je misschien in je dromen hebt gezien. Want het verhaal dat je nu verteld gaat worden, begon met de vakantiewerelden van vroeger. Nu heb je je waarschijnlijk afgevraagd waar vakanties vandaan komen. Als je dat niet hebt gedaan, zou ik zeggen dat het tijd is dat je begint.
Wie zou ooit denken dat een musical over de overlapping tussen Halloween en Kerstmis zou werken? Het werkt echter wel, want de liedjes zijn niet bepaald kerst- of Halloween-klassiekers, maar passen perfect bij de donkere sfeer van deze film.
De film begint met Jack Skellington, ook bekend als de Pompoenkoning, die kampt met een soort identiteitscrisis. Halloween is net afgelopen in zijn geboorteplaats Halloween Town en hij krijgt van iedereen in de stad lof omdat hij Halloween dit jaar de engste ooit heeft gemaakt. Maar Jack zoekt een doel in zijn leven en mensen één keer per jaar de stuipen op het lijf jagen, is niet meer wat hij wil. Hij maakt een wandeling door het bos en ontdekt een groep bomen met deuren en verschillende symbolen op elke deur. Hij opent de deur met het boomsymbool erop en bevindt zich in Christmas Town. Daar is hij gefascineerd door het contrast tussen Christmas Town en zijn eigen wereld. Jack keert terug naar huis, samen met een aantal snuisterijen uit Christmas Town, om na te denken over de betekenis van wat hij daar heeft gevonden. Uiteindelijk besluit hij dat Halloween Town dit jaar de leiding over Kerstmis op zich gaat nemen. Jack heeft ook besloten dat hij "Sandy Claws" zal vervangen tijdens zijn jaarlijkse sleetocht, waarbij hij cadeautjes bezorgt aan alle kinderen van de wereld. Alle inwoners van Halloween Town zijn enthousiast over het idee, behalve Sally, een creatie van de gekke wetenschapper van Halloween Town, die toevallig ook op zoek is naar iets nieuws in haar leven. Zij is de enige die het gevaar ziet dat Halloween Town de kerstvakantie kaapt.
Terwijl de Grinch probeerde Kerstmis te vernietigen en met een echt begrip van de betekenis van de feestdag wegkwam, is Jack Skellington, met de beste bedoelingen, op weg om Kerstmis te verpesten. Ter voorbereiding op het grote evenement schakelt hij de stadsmensen in om te helpen met het maken van speelgoed, en ze kunnen het gewoon niet onder de knie krijgen om iets te maken of te doen dat niet is ontworpen om te eng te zijn. Sterker nog, wanneer Jack zijn kerstrit maakt en de stad op de radio hoort van de terreur die Jack veroorzaakt, zien ze dit eigenlijk als een teken van succes. Voor hen staat horror gelijk aan geluk.
Zoals de meeste goede films die voor alle leeftijdsgroepen zijn ontworpen, weeft de film eigenlijk een verhaal op twee niveaus. Het verhaal zelf is heel eenvoudig, zodat kinderen het gemakkelijk kunnen volgen. Op een tweede niveau is er behendige humor en one-liners die duidelijk op volwassenen gericht zijn, zoals de smeekbede van de burgemeester aan Jack - "Ik ben hier maar een gekozen functionaris! Ik kan geen beslissingen nemen!" Of wanneer de wetenschapper die Sally creëerde het zat is dat ze wegrent en een nieuwe creatie bouwt om haar te vervangen. Deze blijkt gewoon een vrouwelijke versie van de gekke wetenschapper zelf te zijn, aan wie hij de helft van zijn eigen brein heeft gegeven. Zijn conclusie is "Je zult een duidelijke verbetering zijn ten opzichte van die verraderlijke Sally. We zullen gesprekken voeren die de moeite waard zijn." Je zult behoorlijk wat overeenkomsten zien tussen de stijl van het kunstontwerp hier en die in enkele andere films van Tim Burton, zoals "Beetlejuice". Je zult waarschijnlijk ook Danny Elfmans stijl van muziek herkennen, die zoveel andere films van Burton heeft gesierd. Ik raad deze film ten zeerste aan, want hij is een geweldige film voor het hele gezin.
De film begint met Jack Skellington, ook bekend als de Pompoenkoning, die kampt met een soort identiteitscrisis. Halloween is net afgelopen in zijn geboorteplaats Halloween Town en hij krijgt van iedereen in de stad lof omdat hij Halloween dit jaar de engste ooit heeft gemaakt. Maar Jack zoekt een doel in zijn leven en mensen één keer per jaar de stuipen op het lijf jagen, is niet meer wat hij wil. Hij maakt een wandeling door het bos en ontdekt een groep bomen met deuren en verschillende symbolen op elke deur. Hij opent de deur met het boomsymbool erop en bevindt zich in Christmas Town. Daar is hij gefascineerd door het contrast tussen Christmas Town en zijn eigen wereld. Jack keert terug naar huis, samen met een aantal snuisterijen uit Christmas Town, om na te denken over de betekenis van wat hij daar heeft gevonden. Uiteindelijk besluit hij dat Halloween Town dit jaar de leiding over Kerstmis op zich gaat nemen. Jack heeft ook besloten dat hij "Sandy Claws" zal vervangen tijdens zijn jaarlijkse sleetocht, waarbij hij cadeautjes bezorgt aan alle kinderen van de wereld. Alle inwoners van Halloween Town zijn enthousiast over het idee, behalve Sally, een creatie van de gekke wetenschapper van Halloween Town, die toevallig ook op zoek is naar iets nieuws in haar leven. Zij is de enige die het gevaar ziet dat Halloween Town de kerstvakantie kaapt.
Terwijl de Grinch probeerde Kerstmis te vernietigen en met een echt begrip van de betekenis van de feestdag wegkwam, is Jack Skellington, met de beste bedoelingen, op weg om Kerstmis te verpesten. Ter voorbereiding op het grote evenement schakelt hij de stadsmensen in om te helpen met het maken van speelgoed, en ze kunnen het gewoon niet onder de knie krijgen om iets te maken of te doen dat niet is ontworpen om te eng te zijn. Sterker nog, wanneer Jack zijn kerstrit maakt en de stad op de radio hoort van de terreur die Jack veroorzaakt, zien ze dit eigenlijk als een teken van succes. Voor hen staat horror gelijk aan geluk.
Zoals de meeste goede films die voor alle leeftijdsgroepen zijn ontworpen, weeft de film eigenlijk een verhaal op twee niveaus. Het verhaal zelf is heel eenvoudig, zodat kinderen het gemakkelijk kunnen volgen. Op een tweede niveau is er behendige humor en one-liners die duidelijk op volwassenen gericht zijn, zoals de smeekbede van de burgemeester aan Jack - "Ik ben hier maar een gekozen functionaris! Ik kan geen beslissingen nemen!" Of wanneer de wetenschapper die Sally creëerde het zat is dat ze wegrent en een nieuwe creatie bouwt om haar te vervangen. Deze blijkt gewoon een vrouwelijke versie van de gekke wetenschapper zelf te zijn, aan wie hij de helft van zijn eigen brein heeft gegeven. Zijn conclusie is "Je zult een duidelijke verbetering zijn ten opzichte van die verraderlijke Sally. We zullen gesprekken voeren die de moeite waard zijn." Je zult behoorlijk wat overeenkomsten zien tussen de stijl van het kunstontwerp hier en die in enkele andere films van Tim Burton, zoals "Beetlejuice". Je zult waarschijnlijk ook Danny Elfmans stijl van muziek herkennen, die zoveel andere films van Burton heeft gesierd. Ik raad deze film ten zeerste aan, want hij is een geweldige film voor het hele gezin.
Reacties
Een reactie posten