Hoe vaak heb ik


Hoe vaak heb ik aan de buitenkant gelachen terwijl ik aan de binnenkant snikte. Hoe vaak heb ik gezegd dat alles oké was, maar de wereld stortte echt in mijn hoofd.
Hoe vaak heb ik ja gezegd en nee willen zeggen, hoe vaak heb ik teveel gegeven, te veel gedaan, te veel geweest, aan de verkeerde mensen en situaties.
Hoe vaak ik oneerlijk was tegenover mezelf, hoe vaak ik mezelf saboteerde, mezelf niet respecteerde en twijfelde aan mijn kunnen en zelfs aan mijn waarde. Het is heel triest als we elkaar niet zien, onszelf niet waarderen en niet van onszelf houden.
Maar ik heb het gevoel dat je soms door dat moeras moet lopen om de waarheid te vinden, onze waarheid. Het pad van evolutie, zowel persoonlijk als spiritueel, is geen sprookje, is niet makkelijk en is niet altijd mooi.
Het doet pijn en vraagt veel van ons. Het is niet makkelijk om naar de schaduwen te kijken die ons weghalen van ons licht, het is niet eenvoudig om te kijken naar dingen en gebeurtenissen die pijn brengen. Maar zonder steniging zijn er geen diamanten.
Uitdagingen leren ons en nodigen ons uit om ontslag te nemen, om ervoor te kiezen om van citroen limonade te maken, om onze opperste kracht uit te oefenen om de uitdagingen, obstakels en stenen onderweg te transformeren en te transformeren, niet alleen in kastelen.......

Reacties

Populaire posts van deze blog

Open brief aan mijn oudste dochter...

Vraag me niet hoe ik altijd lach

LIVE - Sergey Lazarev - You Are The Only One (Russia) at the Grand Final