ERGENS TUSSEN HEDEN EN VERLEDEN

 ERGENS TUSSEN HEDEN EN VERLEDEN

Daar ben je dan! Begonnen aan een nieuwe fase in je leven. Wellicht heb je al vaker op dit punt gestaan en tegen jezelf gezegd: ‘Nu ga ik het doen!’ Wat je eerder nog niet kon, wilde of mocht, gaat dan nu eindelijk plaatsvinden. De droom waar je voor leeft. Het verlangen dat je koestert. Het gouden idee waar je mee rondloopt. Of gewoon het voornemen om vanaf nu helemaal jezelf te zijn en te gaan doen waar jij gelukkig van wordt. Voor minder ga je niet!
Tja, is 't wel echt zo makkelijk? Vaak voelen we van binnen heel goed wat we willen. We weten wat ons gelukkig maakt en welke stappen we dienen te zetten om ons geluk te vergroten. Maar in de praktijk is het niet zo simpel om zomaar de boel om te gooien. We hebben te maken met regels, verplichtingen, afleidingen, verantwoordelijkheden en wat al niet meer. Je hebt in het verleden keuzes gemaakt die je niet zomaar kunt terugdraaien en het gevolg is dat je nu niet meer in de positie bent om zomaar in het diepe te springen. Je bent immers geen kind meer.
Ooit was je vrij van zorgen en deed je alles wat er in je opkwam. Als kind kende je geen grenzen, geen remmingen en alles was een spel. Ergens in het verleden ben je die speelsheid kwijtgeraakt, waardoor je nu veel voorzichtiger door het leven gaat. Het kinderlijke enthousiasme is vervangen door bedachtzaamheid. Je hebt geleerd om je anders voor te doen dan je bent. Je hebt geleerd om risico’s te vermijden en vast te houden aan veiligheden. Je hebt geleerd om je aan te passen aan wat men ‘normaal’ vindt. Je springt niet meer zomaar in het diepe, althans: niet zonder te weten waar je aan begint. Waarom is dat?
Wat ons meestal tegenhoudt om tot actie over te gaan, zijn de deukjes die we hebben opgelopen in het verleden. Het zijn de herinneringen aan de momenten waarop we faalden; de personen die ons in de steek lieten of hebben gekwetst; de vele teleurstellingen en afwijzingen waar we van schrokken; het verdriet dat we moesten verwerken; de periodes waarin we ons klein en nietig voelden. Oftewel: de dingen die we niet opnieuw willen doorleven. Deze ervaringen hebben ervoor gezorgd dat we ons kinderlijke enthousiasme hebben onderdrukt, waardoor we niet meer spelenderwijs door het leven gaan. We houden veel meer rekening met anderen dan met onszelf en daardoor zijn we vergeten om naar onze eigen verlangens te luisteren. Ongetwijfeld herken je dit en het kan zijn dat je zó ver gaat in het behagen van je omgeving, dat je niet eens meer weet wat je zelf wilt. Je bent niet gewend om voor jezelf te denken, want overal waar je komt, pas je je aan. Zo ontstaat er langzaam het gevoel dat je geleefd wordt. De ziel mist de vrijheid om te spelen en verliest aan energie, kracht en creativiteit, allemaal omdat zij ergens in het verleden verwond is geraakt.