Tijd heelt niets

 Tijd heelt niets, we moeten overleven en door, vooral voor jezelf.

Het doet pijn, je vraagt je na jaren nog steeds verbijsterd af hóe het zo ver heeft kunnen komen.
Nu leer ik, met vallen en opstaan, vooral weer op blijven staan, om dat "stille" verdriet, te zien als een zandkorreltje in een mossel. Leg er steeds een parelmoer laagje omheen, omdat ik óók geluk verdien. Lachen mag, huilen ook, schreeuwen, soms ook een vloek.
Wees lief voor je zelf. Dan kun je ook weer lief voor anderen zijn, en heel langzaam aan je leven weer opbouwen, zonder je kind en kleinkind.
Écht, er is een leven na het verlies van je levende kind. Sterkte, bij dit alles

Reacties

Populaire posts van deze blog

Open brief aan mijn oudste dochter...

Vraag me niet hoe ik altijd lach

LIVE - Sergey Lazarev - You Are The Only One (Russia) at the Grand Final