Ik ben niet onoverwinnelijk
Ik ben niet onoverwinnelijk, maar ook geen ruïne. Ik ga kapot, maar ik breek niet helemaal. Ik val, maar vind altijd een manier om op te staan, al is het soms met trillende knieën en handen vol aarde.
Misschien ben ik dat wel: mens. Een wezen vol tegenstellingen, die meer kan verdragen dan hij denkt, maar die ook zijn eigen broosheid moet omarmen. Want ware kracht is misschien niet in het niet vallen, maar in het accepteren dat vallen een deel van de weg isDus hier ben ik, op dit moment, mijn grenzen herkennen zonder ze te verachten, mijn menselijkheid omarmen zonder me ervoor te schamen. En misschien, heel misschien, is dat het
Genoeg
Reacties
Een reactie posten