Bomen Boodschap

 De dingen worden steeds helderder, lief mens, waardoor je er niet meer omheen kunt. Maar het geeft tegelijkertijd ook het gevoel een beetje vast te zitten tussen twee werelden. Het ene werkt niet meer, maar wat dan wel? Welke richting? Wat wil je dan? Dat is soms zo ingewikkeld als je zo fijngevoelig bent als jij. Omdat hetgeen wat je voelt direct aanwezig is, maar voordat het zich manifesteert in de wereld buiten je, heb je geduld nodig. Tijd. Omdat het allemaal wat langzamer gaat, en dat is soms wel iets waar je mee worstelt. Zeker als het gaat om hele grote dingen, zoals nu.

Het borrelt vanbinnen. Want aan de ene kant ben je toe aan nieuwe dingen en aan de andere kant voel je dat je nog zo moe bent dat je het liefst even heel erg bij wilt komen van alles. Daarnaast ben je nog niet los van hetgeen je duidelijk ziet dat niets meer gaat brengen, dus het is gewoon een beetje veel voor je gevoel. Dat kan wat frustrerend zijn. Nu de stromingen wat meer vooruitgaan, zie je het heel helder en voel je het ook heel sterk, en in combinatie met de realiteit kan dat intern nog wel eens wat wrijving geven. En dat is menselijk, lief mens. Want in alles heb jij jezelf te leren kennen. In alles heb je te voelen hoe het zit bij jou, en de dingen gaan gewoon wat trager dan wat jij hier voelt. Juist omdat anders jouw systeem daarvan op tilt zou slaan. Soms vergeten we dat die gevoeligheid ook doorwerkt op ons veld. Op ons systeem. En dat ons lijf wat meer tijd nodig heeft om aan dingen te wennen, om overgangen wat fijner te maken. Met je hart en ziel weet je al wat er moet gebeuren, maar de rest heeft echt meer tijd nodig.

Dus heb een beetje geduld, lief mens, voor dat lieve lijf van jou. Wees lief voor jouw lijf. Verzorg het goed, net zoals je doet voor jouw hart. Als je rust nodig hebt, doe dat. Voed het zoals het nodig is en heb het lief. Het is je huis en transport. Het draagt je met liefde, alleen het is een stukje langzamer dan jouw weten. Voel het maar helemaal. Heb het lief. Koester het, precies zoals het jou kan koesteren en liefhebben. Want daar voel je hoe het is om thuis te zijn, en weet dat jullie samen onderweg zijn. Soms te snel voor het lijf, soms te langzaam voor het hart, maar altijd samen.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Open brief aan mijn oudste dochter...

Ekster

Gone with the Wind (1939)

Vraag me niet hoe ik altijd lach

Kraai