Bomen Boodschap

 De energie is aan het verschuiven en daardoor voel je meer dan ooit dat je behoefte hebt aan lucht. Aan ruimte. Aan vrijheid. Het ontbreekt je, voor je gevoel, op sommige vlakken aan vrijheid. Je hebt behoefte aan vernieuwing. Nieuwe mensen, nieuwe avonturen. Maar gewoon op een manier die in balans is. Niet meer zoals je het kende, maar meer vanuit rust. Om de dingen sowieso vanuit meer rust te doen. En vanuit jou. Om volledig je eigen ruimte in te kunnen nemen in het leven dat je leeft. Niet meer inleveren. Niet meer opschuiven, maar de ruimte nemen. Om de dingen te doen die jou de ruimte geven. Om te zijn met mensen die jou de ruimte geven. Vrijheid, dat is vooral waar het deze aankomende periode om gaat.

Het is een periode waarin je stapje voor stapje wat meer uit mag zoeken hoe je dingen anders kunt gaan doen. Hoe je, stapje voor stapje, jezelf vrijmaakt uit het verhaal van het verleden. Je voelt ten diepste dat het niet meer gaat zoals je het altijd deed en dat je mag kiezen om het anders te doen. Maar om tot die keuze te komen, nam het leven je mee door al die laagjes van diepe verwarring die in jouw systeem opgeslagen zaten. Zodat je kon zien waar het zich had verankerd in jou. Zodat je kon zien dat het niets met jouw essentie te maken had. Zodat je kon zien waar jij je elke keer weer een stukje uit kon bevrijden.

Er zijn nog wat hobbeltjes te nemen, maar in jezelf voel je heel sterk dat dit is zoals je het niet meer wilt. Je hebt genoeg van de voorwaardelijkheid. Je hebt genoeg van de manier **waarop** er over je grens wordt gegaan en je hebt genoeg van het feit dat het altijd over en om de ander moet gaan. Je bent toe aan meer balans daarin, waarin er vanuit zachtheid en vooral vanuit het hart een geven en nemen is. Zodat het geen moeite kost. Zodat het altijd vanuit een bodem komt die liefdevol is. Zodat je niet meer hoeft te geven aan diegene wiens bodem totaal verdwenen is. Zodat je kunt ontvangen van hen die net zo lief kunnen hebben als jij. Zodat er een prachtig samenspel is tussen hoofd en hart en daarvandaan geleefd wordt. Precies zoals je het altijd hebt gevoeld dat er mogelijk was en is. En daar ben je naartoe onderweg, lief mens. En steeds meer wordt je duidelijk dat je alleen maar hoeft te kiezen om dat wat niet voedend is, niet meer zo belangrijk te maken.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Open brief aan mijn oudste dochter...

Ekster

Gone with the Wind (1939)

Vraag me niet hoe ik altijd lach

Kraai