Ik kan niet meer zonder mijn eenzaamheid
Ik kan niet meer zonder mijn eenzaamheid, ik heb het verslaafd aan mezelf gemaakt... Ik weet niet meer hoe ik zonder mijn vrijheid moet leven... omdat ze me de rust geeft om mezelf te kunnen zijn, en vrede te voelen..
Ik ben verslaafd geraakt aan genieten van mijn tijd, met of zonder gezelschap.. niet alles geven wetende dat ik nooit iets zal ontvangen, niemand van mijn wereld te laten genieten, als ze het gaan komen vullen met storm... Ik ga niet langer achter iemand aan die niet gewenst wil worden..
Nu probeer ik elke dag te genieten van regen of zonneschijn.. Ik probeer het goede uit het slechte te halen, ik stel mezelf meer vragen met "waarom", dan met "waarom"...
Ik wacht niet langer op iemands goedkeuring, want ik ben mijn eigen licht, en ik moet schijnen zonder de mening van anderen..
Ik weet dat ik niet perfect ben maar ik leer ook om vergeving te vragen en mezelf te vergeven.. om nee te zeggen, ook al doet het pijn...
En vooral blijf ik elke dag leren om van mezelf te houden, mezelf te respecteren en mezelf te waarderen.. om dankbaar te voelen voor wat er is gegaan, wat ik heb en wat komen gaat..
Leren om beter voor mezelf te zijn...
Reacties
Een reactie posten