Je weet nooit

Je weet nooit wanneer het gaat toeslaan, altijd onverwacht en op een moment vaak dat je die steek van een vlijmscherpe mes moet verbergen. In gezelschap van anderen niets laten merken.

Een middagje shoppen, verhalen van de andere moeder of oma horen...

De boutique's met kinderkleren die zo leuk zou staan... speelgoedwinkels, wat zou je graag wat halen voor verjaardag of gewoon zomaar... mensen op straat met kinderwagens, soms oma's, wat doet dat pijn... gillende kinderstemmetjes, enthousiaste kinderstemmetjes bij het kiezen van lekkers bij de ijscoman.

Het is er continu, daar moet je mee leren omgaan.

Ongewild bouw je een hoge muur, steeds hoger, want je liefde en het gemis klimt altijd weer over de rand. En dan zoek je stenen, om te voorkomen dat anderen je tranen gaan zien.

Want die tranen huilen we als we 's avonds in bed liggen, wanneer het donker is.