Bloemen Boodschap

 Als je luistert, voel je de stilte. Stilte, omdat er even geen beweging lijkt te zijn die zichtbaar is. Maar onderhuids is er genoeg aan de hand. Creatieve ideeën borrelen en tegelijkertijd voel je dat je energie niet toereikend genoeg is om eraan te beginnen. De stilte die je hoort en voelt, heeft te maken met de stromingen die achterwaarts gaan. Je hebt tijd nodig om te reflecteren en jezelf elke keer weer te herinneren aan de dingen die belangrijk zijn. Want juist wanneer de stilte daar lijkt te zijn, is het jouw hoofd dat de stilte zou kunnen gaan opvullen. Het vertelt je alleen maar heel duidelijk waar jij dan weer dichter bij jezelf mag zijn en blijven. Want telkens als je het pad van je hoofd volgt, kan dit je daar weer precies vandaan brengen.

Elke dag mag je weer opnieuw proberen te vertrouwen. Soms gaat dat de ene dag beter dan de andere. Zeker wanneer je energie wat laag lijkt of je bent wat overprikkeld, kan het zomaar zijn dat de andere kant de overhand krijgt. En dan is het de uitdaging om jezelf telkens weer eraan te blijven herinneren aan jezelf. In deze periode kun je wat onrustiger slapen, meer dromen en meer voelen. Althans, het lijkt of je meer voelt, maar in werkelijkheid laat het je zien waar wij van gemaakt zijn en dat dit voelen, dat meevoelen en aanvoelen, juist een diepgewortelde kracht is en onderdeel van het (menselijke) bestaan. Iets waar je vroeger meer van je lief hebt gehoord, dat het allemaal te veel was wat je voelde. Maar lief mens, dat voelen van jou is prachtig en juist dat voelen brengt die menselijkheid weer terug in de wereld. Zorgzaam zijn en voedend. Op een manier met de wereld en met elkaar omgaan zoals het voedend is, dat is wat het doet, dat is wat het komt brengen en dat is wat jij komt brengen. Je mag telkens weer opnieuw kijken naar jouw gevoeligheid en de kracht die het is. De verandering die het is en vooral dat het zo ontzettend nodig is. In een wereld die vergeten is wie hij werkelijk is, ben jij het die het altijd al heeft gezien. Dat is niet zonder reden, juist om de ander eraan te herinneren wat er in zichzelf leeft. Hoezo zou dat dan ooit teveel kunnen zijn?