Wilgenroosje

 In het kader van de wilg van deze maand:

Wilgenroosje

Hier een Nederlands sprookje uit Folklore van wilde planten van Philippe van Wersch over hoe het wilgenroosje is ontstaan.

Er was eens een elfje dat met haar hele familie in de rozen woonde. Vlakbij de plaats waar zij woonden stond een grote wilg. Hierin woonden de kabouters. Nu was er bij de kabouters een die samen met het elfje speelde en opgroeide. Zij speelden samen dag in en dag uit, en het was niet verwonderlijk dat zij verliefd op elkaar werden. Zij hielden erg veel van elkaar. Wanneer zij oud genoeg waren zouden zij trouwen.

Toen het eindelijk zover was, liepen zij hand in hand naar hun ouders en vertelden dat zij wilden trouwen. Alle vier de ouders waren verbaasd en kwaad, want elfjes trouwen niet met kabouters. Dit was al eeuwen zo en zou niet veranderd worden.

Het elfje vloog treurig naar haar roos en het kaboutertje slofte naar de wilg en ging daar zitten treuren. Zij wilden niet meer spelen en met niemand meer praten en op den duur kreeg de elfenkoningin meelij met hen. Zij besloot een afspraak met de kabouterkoning te maken. Zij namen het besluit dat de kinderen mochten trouwen, echter niet in de gedaanten waarin zij nu verkeerden, maar samen in een plant die dan wilgenroosje zou gaan heten.

En als je goed kijkt zie je nu de kaboutermuts in de stamper , de vleugeltjes van het elfje in de bloemblaadjes en het zaad lijkt warempel wel op de baard van de kabouter. Zo werden het elfje en haar kabouter toch nog gelukkig.