Alfons II van Provenza

 Alfons II van Provenza werd geboren in Sicilië in 1180, het resultaat van het huwelijk tussen koning Alfons II van Aragon en Sancha van Castilië. Na de dood van zijn vader in 1196 erfde hij het graafschap Provenza, evenals de heren van Milhau, Gavaldán, Rhodos en Karel.

Zijn heerschappij werd gekenmerkt door de constante strijd tegen de Provençaalse adel, die zijn autonomie probeerde te behouden. Deze interne conflicten werden toegevoegd aan de conflicten met het graafschap Forcalquier, die leidden tot gewapende confrontaties en de tussenkomst van koning Peter II van Aragón, broer van Alfonso.

In 1195 trouwde Alfons II met Garsenda de Sabran, met wie hij twee kinderen had: Ramón Berenguer V, die hem zou opvolgen in het graafschap Provenza, en Garsenda, die met Guillermo II de Forcalquier zou trouwen.

Alfons II was betrokken bij de Albigense Kruistocht, een religieus conflict dat Zuid-Frankrijk in het begin van de 13e eeuw teisterde. Hoewel hij aanvankelijk neutraal leek, sloot hij zich uiteindelijk aan bij de kruistocht, wat de pauselijke excommunie waard was. Kort voor zijn dood slaagde hij er echter in zich te verzoenen met de kerk.

Ondanks de ontberingen die hij tijdens zijn bewind ondervond, was Alfons II een opmerkelijke promotor van de kunst en cultuur in Provenza. Onder zijn beschermheerschap werden kerken, kloosters en paleizen gebouwd en literatuur en muziek gepromoot.

Alfons II van Provenza stierf in Palermo, Sicilië, in 1209. Zijn bewind, hoewel kort en turbulent, liet een belangrijke stempel achter op de geschiedenis van de Provence en consolieerde haar positie als belangrijk cultureel en politiek centrum in Zuid-Frankrijk.