Bloemen Boodschap

 Er is een kracht die niet schreeuwt,

maar fluistert vanuit de diepte.
Een stem die niet vraagt om applaus,
maar om erkenning —
van het rauwe, het echte, het ongepolijste in onszelf.

Soms voel je het branden vanbinnen.
Geen kwaadheid… maar een oud vuur,
dat weigert te doven.
Het herinnert je eraan
dat je leeft.

Er zit schoonheid in het intense.
In het breekbare onder de kracht.
In het zachte achter de storm.

Want zelfs de hardste toon
draagt een ziel.
Zelfs het vuur
wil gewoon
warm zijn.

Laat dat maar even binnenkomen.
Zonder oordeel.
Alleen gevoel.

Jij bent vuur én vrede.
Allebei waar. Allebei welkom.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Open brief aan mijn oudste dochter...

Kraai

Vraag me niet hoe ik altijd lach

Gone with the Wind (1939)

Ekster