Bloemen Boodschap

 Ach ja… het leven, hè. Soms loop je vrolijk te fluiten door de dag, en soms struikel je al over je eigen veters nog vóór je goed en wel wakker bent. Dan denk je: "Waar is nou dat hogere, dat hemelse, dat verlichte?" En het enige wat je dan vindt… is je bril die je weer kwijt bent.

Maar weet je… misschien zit het daar juist. In die kromme sok. In die lauwe kop koffie. In die buurvrouw die alwéér moppert over je vuilnisbak. Misschien is het hemelse niet iets voor later of ergens boven ons. Misschien is het er al. Gewoon, tussen de boterhammen met pindakaas en de kat die op je schoot springt nét als je wil opstaan.

Want het heilige is niet altijd netjes. Het schudt je soms wakker als een malle oom op een familiefeest: een beetje luid, maar met een hart van goud.
En dan ineens — zomaar midden in je rommelige bestaan — voel je iets.
Een sprankeltje. Een lichtje.
Niet groots, niet spectaculair. Maar écht.

Misschien moeten we het zoeken loslaten.
En gewoon weer kijken.
Zoals een kind naar een vlinder kijkt.
Of zoals een oude ziel naar de sterren:
met een glimlach, een zucht… en een beetje hoop.

Dus als je vandaag struikelt, val dan met stijl.
En als je niets begrijpt van het leven, geef het dan een knipoog.
Want geloof me:
Zelfs God lacht wel eens.