Een van de fundamenten

 Een van de fundamenten van het christendom is dat God tweeduizend jaar geleden zijn liefde voor de mensheid heeft geopenbaard door naar de aarde zijn 'enige' zoon te sturen.

Gedurende een zekere tijd heeft dit geloof sommigen misschien geholpen om te evolueren, maar nu moet men afstand nemen van een dergelijke enorme vergissing.
Want het stemt niet overeen met een goed begrip van de liefde van God, die onmetelijk, onuitputtelijk en oneindig is.
God heeft veel zonen en dochters gehad, en Hij zal er nog veel meer hebben.
Gedurende duizenden jaren stuurt Hij reeds uitzonderlijke wezens naar de aarde om hun broers en zussen te verlichten, en Hij zal er nog andere zenden.
Hij trekt zich niets aan van degenen die Hem verbieden nog andere zonen dan Jezus te hebben, of die vertellen dat de mensen voor de komst van Jezus verstoken waren van het echte licht.
Alsof de mensen zouden moeten afhangen van het tijdperk waarin zij geleefd hebben: voor Jezus of na hem!
De kerk mag dan vasthouden aan een begin en een einde van de goddelijke openbaring, God zelf is niet onder de indruk van deze decreten. Hij gaat door zonder er rekening mee te houden, Hij staat er ver boven en Hij zal dus niet ophouden met wezens te sturen die iedere keer nieuw licht brengen naar de wereld.

☼

Omraam Mikhaël Aivanhov