Wanneer de nacht zachtjes valt

 Wanneer de nacht zachtjes valt…

Er zijn van die dagen waarop je hart te vol zit van alles wat onuitgesproken bleef. Je lacht, je groet, je leeft… maar diep vanbinnen voelt het alsof je ziel op de pauzeknop drukt. Alsof iets je zachtjes terugroept naar jezelf.

En dan, wanneer de nacht valt en de wereld stil wordt, hoor je het gefluister van je eigen licht weer zachtjes spreken.

"Rust maar uit," zegt het.
"Je hebt genoeg gegeven vandaag.
Je hoeft niets te bewijzen.
Je hoeft alleen maar te zijn."

Soms is dat het mooiste gebed: gewoon thuiskomen bij jezelf, zonder maskers, zonder haast.

Morgen is een nieuw lied.
Vanavond is jouw stilte heilig.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Open brief aan mijn oudste dochter...

Kraai

Vraag me niet hoe ik altijd lach

Gone with the Wind (1939)

Ekster