Steven Seagal: Lawman (TV Series 2009–2014)

 Een realityserie die de avonturen van actiefilmster Steven Seagal volgt als volwaardig agent bij het Jefferson Parish Sheriff's Office in Louisiana.

Het grootste deel van Seagals geld gaat naar goede doelen; gezondheidszorg, fondsenwerving en ondersteuning van kinderen. De rest gaat naar een verloren zaak; rechtstreeks naar video, goedkope producties, en hoewel sommige hiervan oké waren, weet ik niet zeker hoeveel mensen de moeite hebben genomen om ze te bekijken. Steven Seagals realityserie Lawman is een stap in de goede richting. Het presenteert iets fris, interessants en zeker de moeite waard voor de fanbase die Seagal nog heeft.

Geloof het of niet, meneer Seagal is al bijna net zo lang hulpsheriff als filmster. Deze serie volgt hem door de straten van Jefferson County, Louisiana. Ook al is hij nog steeds behoorlijk groot en log, hij is niet zo nutteloos als hij er in zijn films uitziet. De man lijkt prima in staat om normaal te praten (in zijn latere werken kon hij zijn mond nauwelijks opendoen). Hij kan snel genoeg bewegen om over hekken te springen of hardlopers op straat te vangen. Maar hier krijgen we Seagal ook te zien als een mens, niet alleen als een lichaam. Hij helpt zijn buren, bezoekt ziekenhuizen, geeft lezingen aan kinderen en laat zijn team zelfs kennismaken met traditionele Chinese geneeskunde. We zien hem ook (kort) in concert en hoewel zijn muziek niet slecht is, kan zijn podiumoptreden wel wat verbeterd worden.

Als ik een klacht over de serie moet indienen, dan is het over het gebrek aan spanning en geloofwaardigheid. Het programma is misschien niet nep, maar het is wel in een soort theatrale/schematische vorm in elkaar gezet. Elke aflevering bevat drie of vier arrestaties en elke aflevering duurt slechts dertig tot veertig seconden (een paar duren langer). De montage is wat krap en het is duidelijk dat er veel materiaal is weggelaten. De camera kan behoorlijk dichtbij komen en als ik op een avond op straat zou worden gearresteerd en een camera in mijn gezicht zou zien, zou ik misschien in de verleiding komen om te gaan vloeken en terug te vechten. Eigenlijk zou ik dat niet doen, maar ik weet zeker dat veel mensen hier dat wel hebben gedaan. Wat nog interessanter is, is dat de helft van de mensen die worden gearresteerd verrast is als ze Steven Seagal zien. Na twintig jaar zou je denken dat het gerucht dat Seagal een politieagent is in de gemeenschap, de criminele onderwereld wel zou hebben bereikt.

Nog iets dat het vermelden waard is, is de fotografie. Veel van de diverse beelden (waarvan veel landschapsbeelden) zijn eigenlijk mooie composities, en de intense verzadiging van de foto is ook een leuke touch. Het draagt ​​op een bepaalde manier bij aan de kwaliteit van de serie. Zo verlicht het gecombineerde licht van drie of vier politieauto's op een plaats delict bijvoorbeeld alles in een dramatische paarse laag. (blauw + rood, rechts)

Als geheel is Steven Seagals Lawman imperfect, maar toch vermakelijk. De incidentele hints van kunstmatigheid zijn niet genoeg om de show te schaden, die tot nu toe absoluut Seagals beste entertainmentinvestering is in deze eeuw.