Toen Grace haar prachtige gezicht omdraaide om naar Heer Damien te kijken, zei hij met trillende stem: 'In godsnaam, kijk niet zo naar mij... jij die zo puur, zo perfect, zo onschuldig bent. .. als ik je zie, weet ik dat ik moet gaan. Ga weg!''
Ze herhaalde: "Maar ik begrijp het niet..." en hij zei tegen haar: "Ik kan je niet meer zien. Het is verkeerd voor jou en het is een hel voor mij." Je hebt geleden.' mompelde hij, 'maar misschien kan ik je gelukkig maken.' Heer Damien schermde zijn gezicht af voor haar smekende ogen. 'Grace...' zei hij, en zijn stem klonk hard: 'Denk eens na over wat ons leven zou betekenen. wees zoals met alle County-poorten gesloten." tegen ons, met alle fatsoenlijke mensen die met hun vingers naar ons wijzen,,,". Denk je echt dat mijn liefde voor jou zo zwak is dat ik jou zou opofferen in plaats van mezelf? Grace had nog nooit een man zo vastberaden en vastberaden gezien.
“Mijn besluit is genomen. Ik vertrek morgen...' zei heer Damien.
Zal deze liefde de sociale conventies overwinnen? Zal Heer Damien de liefde van zijn leven opofferen?
Reacties
Een reactie posten