De wereld die bij mij past

Ik draag de wereld waar mijn dromen niet passen. Ik draag de snoepjes maar ook de besluiteloosheden. Ik draag geneugten gemengd met pijn. En daar bestaat mijn leven van gemaakt, van alles en nog wat, en ik word high van deze dingen en blijf een quilt weven die mij definieert.

Ik heb een zielskind en dat zal ik blijven. Ik hou van stevige knuffels, voel helemaal vreugde, verzin de wereld, vind liefdes opnieuw uit, meng dromen in de realiteit.

Ik vind alles leuk op mijn eigen manier en dus uitvind en naai ik al mijn gedachten opnieuw. Simpel fascineert me, moeilijk irriteert me. Voor mij is de wereld enorm en ik snap niet hoe dingen oud worden en de planeet draait en de liefde hier is overal hetzelfde. Tja, om te begrijpen begrijp ik het zelfs, maar sommige dingen vind ik te ingewikkeld, bijvoorbeeld: hoe kan de zee zo groot zijn, de wereld kleurrijk zijn en de zon precies op het moment van de maan verschijnt?

Wie heeft de nostalgie uitgevonden? Hoe raak je de ziel aan? Er zijn dingen die voor mij uitleg nodig hebben, maar ook als ze dat niet doen, blijf ik proberen te begrijpen. Ik heb een hart groter dan mezelf, groter dan mijn dromen. Lijkt erop dat hij niet eens bij me past. Ik weet nooit hoe hoog mijn lach is als ik gelukkig ben noch hoe groot mijn dromen zijn. Over dromen gesproken, dromen voor mij is wat ik ga bereiken als ik mijn wensen op papier doodle en ze komen recht naar mijn hart. En kijk ik heb veel dromen die ik doodleuk, lees, herlees, nagel aan de muur voor mij om elke dag naar te kijken en te onthouden dat er mijn meest geheime verlangens zijn.