Het potlood en de gum

 Het potlood en de gum vroegen: - Hoe gaat het, mijn vriend?

Het potlood antwoordde boos: – Ik ben je vriend niet, ik haat je.

De gum antwoordde verrast en verdrietig: - Waarom?

Het potlood antwoordde: - Waarom wis je wat ik schrijf.

En hij antwoordde: - Ik wis alleen fouten.

- En waarom doe je het? - hij vroeg om het potlood.

– Ik voorkom en dat is mijn werk.

– Dit is geen baan, antwoordt het potlood.

De gum antwoordde: - Mijn werk is net zo nuttig als dat van jou.

Het potlood zei op harde toon: - Je hebt ongelijk en bent arrogant, want hij die schrijft is beter dan hij die uitgomt.

De gum antwoordde: - Het verwijderen van de fout staat juist gelijk aan het schrijven van een fout.

Het potlood zweeg een tijdje en zei toen met een sluier van verdriet: - Maar ik zie je elke dag kleiner worden.

De gum antwoordde: – Omdat ik elke keer dat ik een fout uitwis, ik een stukje van mezelf opoffer.

Het potlood zei met een droevige stem: - Ik voel me korter dan voorheen.

De gum troostte hem door te zeggen: - We kunnen anderen geen goed doen als we niet bereid zijn iets van onszelf op te offeren.

Toen keek hij met genegenheid naar het potlood en zei: - Haat je me nog steeds?

Het potlood glimlachte en antwoordde: – Hoe kan ik je haten, als je zoveel opoffert?

Elke dag word je wakker en heb je een dag minder.

Als je geen potlood kunt zijn om het geluk van anderen te schrijven, wees dan een goede gom om hun pijn uit te wissen en hoop en optimisme in hun ziel te zaaien en hen eraan te herinneren dat de toekomst rooskleuriger is.