Een Dag in het Web

 Een Dag in het Web

Het begint allemaal onschuldig. Je opent je ogen, grijpt naar je telefoon, en nog voordat je goed en wel hebt geknipperd in de spiegel, weet het algoritme god al wat je ontbijt wordt. Nee, geen croissantjes vandaag. Het zal iets zijn met avocado – want dat schijnt geluk te brengen, of likes, wat eigenlijk hetzelfde is.

Tussen de eerste slokken koffie en de derde scrol begint het: de show. Een parade van perfecte levens die subtiel fluisteren: Kijk naar mij, ik heb het beter. En voor je het weet, denk je: Misschien moet ik ook zo’n vakantie boeken. Of een smoothie drinken uit een kokosnoot. Dat lijkt... gelukkig.

Maar wat is gelukkig? Gelukkig is tegenwoordig een filter. Een keurig afgemeten glimlach met precies de juiste hoek van je kaaklijn. Gelukkig, is weten hoeveel mensen jouw foto hebben ‘geliket’, ook al zijn het er minder dan die van je buurman. Ja, die buurman die normaal geen woord zegt maar online leeft als een rockster. Jaloers makend hé, die schijn vrijheid.

Dan is daar het onzichtbare publiek. Bedrijven die meer van jou weten dan jij ooit zelf zult begrijpen. Ze kijken naar je alsof je een wandelend pinapparaat bent, klaar om elke suggestie op te slurpen. “Wil je dat niet kopen? Ach, misschien over tien minuten, wanneer je er nog zes advertenties van ziet.”

En vrijheid? Vrijheid is tegenwoordig het recht om elke vijf minuten je locatie te delen met een app. Of om een selfie te nemen in een park terwijl je naar een scherm staart. Vraag jij je nog wel eens af hoe bomen ruiken? Of hoe een echte glimlach voelt – niet eentje die geoefend is voor een story? Of zo een die zegt, “ik ga stuk!” zonder enige emotie...

Het is een web, een groot digitaal spinnenweb, waar iedereen vrijwillig in kruipt. We zijn mooi zoals we zijn, zeggen ze. Maar eerst even dat filter aan, want niemand wil echte wallen zien. Die maskers, die perfectie – ze maken meer stuk dan ons lief is...

Misschien is het tijd om het masker af te zetten. Of om te leren lachen zonder goedkeurend gezoem. Want wat blijft er over als het web breekt? Misschien, heel misschien, jijzelf.

"In een wereld waar data koning is, zijn wij allemaal de hofnarren van onze schermen."

We zijn toch mensen

Zet het online, deel je gezicht,
Een wereld vol schijn, de waarheid ontwricht.
Elke klik bouwt een toren van twijfel,
Een spiegel die breekt, een vertekend schrijfsel.

Ze kennen je beter dan je zelf ooit zal,
Een schaduw van data, gevangen in een val.
De vrijheid vervaagt, vermomd als gemak,
De lijnen vervagen, wat is nog écht?

Geld heeft geen waarde, aandacht is goud,
We buigen en scrollen, de wereld verslaafd en gevangen.
Ogen op schermen, ruggen gebogen,
Een leven geleid door onzichtbare ogen.

Wat betekent geluk, achter een glimlach zo stil?
Een masker dat schittert, maar niets zeggen wil…
We zijn meer dan dit, meer dan wat je ziet,
Laat ons niet verliezen, wat ons echt verbindt.