Hunkerend op de lente

 Hunkerend op de lente

deze dagen hebben
duizenden draadjes
geschonken door de zon
aarde verwelkomt haar
lente tere maatjes
de samenwerking begon
kleuren worden gevormd
ontelbaar boven en
onder de vruchtbare grond
het kan alleen mooier worden
daar wordt niet aan getornd
de zon wist wat hij zond
vogels gaan weer fluiten
ze oefenen nu massaal
het wordt weer geweldig
straks daar buiten
lente komt zonder kabaal
streelt dan ons aller oog
de duizend draadjes blijven
zijn sterk in hun pracht
zullen meer en meer
onze blik laten glinsteren
strelen de huid heel zacht
en geeft ons veel kracht
huidhonger zal ze stillen
geheel op eigenwijze
kijk naar de zon, ze lacht
het wordt alleen maar beter
haar warmte laat niet rillen
ze streelt ons, heel zacht

Reacties

Populaire posts van deze blog

Open brief aan mijn oudste dochter...

Kraai

Vraag me niet hoe ik altijd lach

Gone with the Wind (1939)

Ekster