Het is niet jouw taak

 Het is niet jouw taak de pijn van anderen te dragen. 

Pijn overnemen gaat heel subtiel.
Vaak beginnen wij hier als kind al mee, door de pijn van onze ouders mee te gaan dragen.
Omdat we voelen te willen helpen.
Omdat we goedkeuring willen.
Omdat ons enige doel het verspreiden van liefde en licht en het creëren van harmonie is.
Misschien voelt het alsof het jouw verantwoordelijkheid is om op deze manier te helpen.
Maar zo neem jij de verantwoordelijkheid van de ander uit handen.
En kan de ander niet helen.

Probeer eens diep te voelen: creëer jij door het meedragen van pijn van anderen daadwerkelijk liefde en licht?
Of voelt het, als je heel eerlijk bent, als iets wat best zwaar weegt en eigenlijk ook best donker is?
Hoe kun jij in liefde en licht Zijn wanneer jij zo'n last op jouw schouders draagt?

Je leerde misschien al jong dat helpen betekent dat jij op dezelfde frequentie moest gaan zitten als degene met pijn.
Onbewust voelde je dat er daardoor geen ruimte was voor de liefde en het licht dat jij bent, en blokkeerde jouw levensenergie.
Om je heen was pijn, en jij dacht te helpen door dit voor de ander te gaan dragen.
Maar helpen lukt niet wanneer jij zelf niet meer in het licht staat.
Helpen lukt alleen wanneer jij dit vanuit verbinding doet met jouw bron.
Wanneer jij van hieruit jouw liefde en licht op de ander schijnt.
Zie het als een grote, zware winterjas.
Jij draagt de jas van de ander.
Trek die zware jas uit, geef hem terug.
Voel de zon.
Jij bént de zon.
Verwarm, en verlicht.