Bomen Boodschap

 Er is een intens diepe behoefte aan stilte. Maar wanneer er aan de ene kant getrokken wordt door de buitenwereld en de andere kant heeft die behoefte om zich terug te trekken maakt dat je soms zo kan verdwalen in de storm van alles wat zich buiten jou afspeelt. Toch hoor je door het geraas het gefluister van jouw hart. De uitnodiging om dieper naar binnen te keren. Daar waar het stil is. Rustig. Zacht. Laat de buitenwereld maar even wachten lief mens, er is namelijk zoveel wat jouw hart je te vertellen heeft.

Het is je niet meegegeven om even stil te staan. Om even niets te doen. Om in diepe stilte de weg naar binnen te maken. Actief en productief, dat is wat je hoort te zijn om van toegevoegde waarde te zijn. Het zit zo diep verankerd in onze structuur dat je het voelt trekken op het moment dat je wil kiezen voor de stilte. En toch is dat wat je elke keer mag doen. Kiezen. Elk moment van de dag weer opnieuw. Kiezen voor de rust. Voor de eenvoud. Voor dat wat geen stress geeft en je gemakkelijker naar je eigen stem laat luisteren. Het is juist jouw grootste uitdaging om als fijngevoelig mens in een wereld die zo aan het veranderen is, in de stilte te blijven wanneer de chaos je om de oren waait. En weet je, je mag het elke dag weer opnieuw proberen. Want je hebt de tijd. En je mag er zo lang over doen als jij wilt.

Eigenlijk weet je de weg allang al. Maar zijn het de oude structuren die soms nog wat overheersen. Weglopen heeft geen enkele zin want het wordt tijd dat jij steeds meer van jou laat zien aan de wereld dus zijn het de oude structuren die je daarin elke keer weer opnieuw blijven uitdagen tot het moment dat het verhaal geen grip meer heeft.