Zoya 1995 Review

 Zoya, een Russische Gravin, groeit na de revolutie waarin haar ouders vermoord zijn op in Parijs. Daar ontmoet ze de Amerikaanse militair Clayton waarmee ze trouwt en naar Amerika vertrekt. Na vele tegenslagen en de dood van Clayton moet ze alleen hun kinderen opvoeden. Dan hertrouwt ze met de schatrijke industrieel Simon, die een kledingwinkeltje voor haar koopt. Zoya werkt zich op tot een succesvolle zakenvrouw en na jaren in Amerika maakt ze zich op voor een emotioneel weerzien met haar vaderland.   

Danielle Steels' Zoya maakt een diepe indruk op het brein. De regisseur heeft een verbazingwekkende stijl van het uitbeelden van de tragische gebeurtenissen in het verhaal. Ik realiseerde het me eerst toen ik de stervende scène van Zoya's militaire broer zag. Zoya vertelt hem dat ik taarten voor je ga bakken. En de stervende man zegt 'Kleine Zoya, ik heb geen honger'. Dit is echt hartverscheurend.
Het script van de film heeft een magische manier om het hart direct te doorboren. Wanneer Zoya haar man en geld verliest, horen we haar zoon vertellen over hun oude buurvrouw: 'Ze wil zich ons niet herinneren, omdat we geen geld hebben'.
Later op een gegeven moment zien we Zoya die wordt achtervolgd door tragedies, met haar kinderen de straat op gaan. Haar vriendin vraagt ​​haar: 'Heb je plannen voor de toekomst?' En ze antwoordt: 'Iemand zei ooit, als je God aan het lachen wilt maken, vertel hem dan je plannen' Het verhaal van de film is fascinerend. De angst van Zoya wordt met gracieuze zorg behandeld. Het toont de kracht van de geest en de liefde in een vrouw. 
Voor wat mij in eerste instantie lijkt op een zoveelste massaproductie, gemaakt voor televisie, romantische schmuck-fest, is deze film behoorlijk onderhoudend en leerzaam. Ik ben niet zo zeker van Melissa Gilberts accent, maar haar acteerwerk maakt dat zeker goed. Vol met tragedie, kan ik me voorstellen dat dit de middagkijkers aanspreekt die van een goede vroege middag huilbui houden. Het roept echter de vraag op - hoeveel dood en wanorde kan een vrouw in haar leven aan en toch gezond blijven? De filmlocaties zijn fantastisch, met name Leningrad, en het is een van die verhalen die je meer willen leren over deze periode in de geschiedenis - de Russische Revolutie. Hoewel het niet te vergelijken is met het superieure "Nicholas and Alexandra", complimenteert het het tijdperk niettemin en levert het een paar zeer vermakelijke uren op. De opname van de Aeroflot IL-86 in de oude kleuren van de Sovjet-luchtvaartmaatschappij is het wachten ook meer dan waard voor luchtvaartnerds!
Het is echt de moeite waard om te zien. Ik heb deze vandaag na een lange tijd weer bekeken via Youtube : Zoya 1995  en het was echt de moeite waard om deze mini serie films te kijken. Het is voor mij wel mijn favoriete film van Melissa Gilbert.
Mocht je je zelf vervelen zou ik zeggen ga deze film gewoon kijken....

My life, My Blog