Kom niet achter mij aan.
Kom niet achter mij aan. Er is hier geen plaats meer voor jou. Kom niet op. Jouw stap heeft mijn kompas niet meer. Ik kan je taal niet meer verstaan ik spreek je taal niet eens
Ik heb in het verleden van je gehouden. In een tijd die niet terug zal keren. Je was een teken van die tijd. Een liefde die ik niet vergeet, het is waar, ik weet het! Alleen vandaag is een andere realiteit waarin ik leef.
Ik weet dat we elkaar enkele dagen geleden hebben ontmoet. Twintig jaar later. Ik geef toe dat ik er niet om geef om jou te zien heeft me geraakt. Heb met mijn herinneringen geknoeid, maar ze verhuisden niet van hun plaats. Ze hebben geschud en geknuffeld op de zolder van herinneringen. Dit zijn gearchiveerde herinneringen. Het zijn stille herinneringen, die geen verleiding meer in mijn hart wekken.
Daarom zeg ik je, ga niet naar de kofferbak voor oude platen. Degenen waar we vaak samen naar luisteren. Op deze liedjes weten we niet meer te dansen. Trek de stoffige boeken niet uit de plank, die ik je destijds aanbood. Ze zijn geen verwijzing meer naar onze geschiedenis.
Onze geschiedenis is alles wat we leven, en dat, vandaag de dag kunnen we niet veranderen.
Twintig jaar geleden liet je me huilen. Je ging weg en ik wilde je niet vinden. Gelijden, en vaak tegen mijn hart gelogen. Genees de wonden van het geheugen. Heb ze op de ellende plank gelegd. Behandelde ze met de tranen die ik gelaten heb, verdronk ze in de zee van eenzaamheid die ik heb gevaren.
Nu wil ik daar niet meer terug. Dus zeg ik tegen jou kom niet achter mij aan hier is geen plaats meer voor jou
@ Angela Caboz
(in "bekentenissen van een mooi meisje"
ISBN 978-989-52-2000-7
met voorvoegsel van Laura Almeida Azevedo - schrijfster van het boek "I Apetece(s)-me"
Reacties
Een reactie posten