Huil bij bijna ieder bericht
Huil bij bijna ieder bericht in deze blog maar durf niet te reageren. Zweef tussen hoop en angst,hoop dat mijn dochter zich toch nog een keer meldt , waarschijnlijk tegen beter in.
Angst dat als ik iets op social media schrijf met mijn naam erbij, ik alles nog erger maak als wat het al is, al kan dat al bijna niet.
Zal mijn kleindochter nooit zien. Mijn dochter heeft mij totaal geblokkeerd uit haar leven. Ook telefonisch of via social media kan ik haar niet bereiken. Het doet pijn, zo veel pijn!
En dan die éne vraag: Waarom?
Het spookt door mijn hoofd. Wil andere mensen niet belasten met mijn verdriet, dus huil ik alleen.
Het is soms alsof er een olifant op mijn borstkas staat te dansen.
Waarom doen mensen dit elkaar aan? Begrijp er niets van.
Reacties
Een reactie posten