Iemand schreef

 Zovelen van ons hebben gemeenschappelijke thema's die door onze vreselijk onverdiende, wrede vervreemding lopen:

GEEN ENKELE VERONTSCHULDIGING is ooit goed genoeg in hun ogen, soms verontschuldigen we ons... voor wat?
We weten het niet!.
Mijn man en ik herkennen onze zoon en zijn absoluut harteloze, wrede gedrag niet meer... wauw!
We horen dat woord WREED vaak van medegekwetste, vervreemde ouders.
We denken dat er licht komt aan het einde van de tunnel is, via sms'jesen e-mails, maar belanden uiteindelijk in een uitzichtloze donkere, mistige omgeving.
Nieuwe beschuldigingen, beledigingen en excuses duiken op... we zijn op een punt beland dat we gewoon weglopen van onze zoon en zijn vrouw... het psychologisch misbruik dat we twee jaar lang hebben moeten doorstaan, heeft zijn tol geëist, het is het niet waard, gezien de misschien wel hele kleine kans om ons kleinkind ooit weer te mogen zienzien.

Het enige wat ze doen, is ons pijn doen!!! Wij denken dat zij genieten van deze zo wrede macht.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Open brief aan mijn oudste dochter...

Kraai

Vraag me niet hoe ik altijd lach

Gone with the Wind (1939)

Ekster