De plaatsvervangende bruid
De koning liep naar Xenia's bed en keek naar haar weelderige rode haar dat glansde in het kaarslicht en haar tedere lippen, die trilden omdat ze bang was. "Weet je hoe mooi je bent?" hij zei. Xenia wist dat het moment eindelijk was aangebroken, het moment waarop ze hem de waarheid moest vertellen. "Ik houd van je!". Maar hij huilde voordat ze kon praten. Hij zei: "Ik ben boos... smoorverliefd... Ik heb nooit van mijn leven gedroomd dat ik me zo zou voelen... en ik moet... je iets vertellen..." Ze voelde hoe hij werd serieus en keek hem langzaam weg. Xenia haalde diep adem... Hoe kon ze het hem vertellen? Zei ze tegen zichzelf. Hoe kon ze het geluk uit zijn ogen wegvagen? Ze werd meegesleept door haar liefde... en toch gevangen door een ander lot...
Reacties
Een reactie posten