Ik heb zoveel harten geraakt
Ik heb zoveel harten geraakt en zoveel andere harten die ik ben geraakt.
Ik heb zoveel trampolines gegeven, op dezelfde manier als ik iemand heb laten oppikken op de watervallen die ik moest nemen. De vallen die me geleerd hebben om altijd mezelf te zijn.
Ik heb deze wereld rondgelopen, soms te klein voor mij.
Ik heb zo lang naar mezelf gezocht, in de uren dat ik gezworen heb dat ik geen tijd voor mezelf had. De uren die ik elke minuut naar buiten mezelf keek, niet realiseerde dat het binnen was dat het antwoord was op alles wat ik ben.
Anderen zullen me nooit leren wie ik ben en wat ik voel. Ik zal altijd die ontdekking doen. Anderen begeleiden me gewoon tijdens de wandeling.
Ik regelde mijn leven om lucht te geven aan mijn gevoelens, om de plek van verdriet te veranderen. Ik sleepte de verouderde verdriet de straat op, en ging erheen om kleurrijke glimlachjes te vinden om mijn te donker kamer te versieren. Ik opende de ramen zodat het geluid van het leven binnen kon komen waar alleen de hymne van eenzaamheid gehoord kon worden.
Ik heb langs wegen vol bochten gelopen, waar de rechte lijnen verdriet waren en de kruispunten tekenen van lijden vertoonden. Ik bewandelde de wegen van het leven, want het leert ons. Ik stapte op stenen en omzeilde obstakels, toen de wereld aan mijn voeten leek af te brokkelen.
Ik raakte al deze harten van degenen die me benaderden om momenten te delen die het leven me heeft toegestaan om te leven. En deze harten omarmden wie ik ben, laten me zien dat liefde gedeeld wordt zodat we samen gelukkig kunnen zijn.
@Angela Caboz
Alle rechten voorbehouden
Wet N. de 50/2004 van 24 augustus
Reacties
Een reactie posten