HET SPROOKJE WERD WERKELIJKHEID
HET SPROOKJE WERD WERKELIJKHEID..
Er was eens….
Er was eens…
Een klein meisje… dat opgroeide in deze wereld…
In deze wereld van uiterlijke schijn..
Waar liefde grotendeels een woord was…
Een wereld waarin de zucht naar macht en ego groeide…
Het kleine meisje leefde het liefst in haar innerlijke wereldje..
Zo klein als ze was voelde ze dat er ‘iets’ niet klopte…
De buitenwereld resoneerde niet met haar eigen belevingswereldje…
Ze speelde met haar poppen en gaf ze alle liefde die ze in zich had…
Het kleine meisje geloofde in sprookjes…
Er was eens… zo begon het altijd…
En het eindigde steeds met: en ze leefden nog lang en gelukkig..
Toen het kleine meisje groter werd kroop ze steeds meer terug in ‘haar’ wereldje..
in haar droomwereldje …
Zo kon ze zich staande houden in de wereld van groeiend lawaai en geweld..
In een wereld waarin mensen zich verrijkten en
alleen nog maar voor zichzelf gingen…
De afstand tussen haar en deze wereld werd almaar groter…
Maar ze moest door… ze moest verder in deze wereld..
Ze had ervoor gekozen om in deze tijd te leven…
De liefde… ze had zoveel liefde in zich…
Ze wilde alleen maar geven…
Alles wat ze in zich had..
Ze wilde geven…
Die liefde…. in de buitenwereld…
Ze was er rotsvast van overtuigd dat als ze liefde gaf..
zij die ook terug zou krijgen…
Want haar hart schreeuwde zo om liefde…
Maar in die wereld… van: ‘er was eens..’
werd ze teleurgesteld… had ze verdriet…
huilde ze vele bittere tranen van liefdesverdriet..
Ze ging aan zichzelf twijfelen…
Onzekerheid groeide en
haar zelfvertrouwen zakte tot een dieptepunt..
En iedere keer weer verloor ze zichzelf in die ander..
In die ander.. in die wereld van: ‘er was eens..’
Het kleine meisje van toen verloor haar dromen
Haar wensen…
De liefde diep van binnen…
En… in ‘ze leefden nog lang en gelukkig…’
Daar geloofde ze allang niet meer in…
De wereld buiten haar verhardde steeds meer…
Het kleine meisje van toen stierf van binnen een langzame dood.
Maar dan… vele jaren later… op een dag...
Opeens… ervaart ze een nieuw gevoel..
Een ‘nieuw’ gevoel in haar innerlijke wereld..
In die innerlijke wereld.. die zo anders is als de wereld om haar heen..
Ze voelt zich gelukkig…
Om haar heen wordt er gefluisterd:
“Ze zweeft..”
De mensen hebben geen begrip voor haar hervonden innerlijke ‘religie’..
Het is..
Het geloof in haarzelf…
Het voedt haar..
Het verandert haar..
Het liefkoost haar.
Het vertedert haar..
Het doet haar groeien..
In de liefde voor haarzelf
In de verbinding met haar hart…
Ze komt ‘thuis’
Haar innerlijke stem.. laat zich horen..
En daar… verschijnt haar innerlijke kind..
Dat meisje van lang geleden..
“Er was eens”… wordt er gefluisterd…
Ja… “er was eens” ..fluistert ze terug…
Liefdevol pakt ze het handje van haar innerlijke kind…
terwijl ze roept..
“En…. Ze leefden nog lang en gelukkig…”
Het sprookje werd werkelijkheid..
En dat meisje….
Dat meisje van toen… en nu..
Dat meisje…
Dat ben ik..
Reacties
Een reactie posten