Gevoelens

 GEVOELENS

Ben jij ook heel wat jaren weggelopen voor je gevoelens. Sloot je je ervoor af of vluchtte je in allerlei ongezond gedrag. Op een gegeven moment wist je niet eens meer wat en hoe je je voelde.
Je leefde als het ware in je hoofd, benaderde alles verstandelijk en voelde overal vrij weinig bij. Als mensen je vroegen hoe je je voelde, kon je daar geen eerlijk antwoord op geven en dus zei je altijd maar 'Ja, goed hoor!'

Velen hebben vroeger nooit zo geleerd om over gevoelens te praten. Soms een beetje, maar dan werd ook altijd redelijk snel benadrukt dat 'er altijd ergere dingen zijn' en dat 'het allemaal wel meevalt'. Ik huilde vroeger best veel. Je had het idee dat je gevoelens niet belangrijk waren en zelfs wanneer je je heel naar voelde en dit het liefst met iemand wilde delen, kon je dat niet. Je kon enkel beleefd lachen en zeggen dat het goed met me ging. Je lachte alles weg.
Op die manier hopen gevoelens van leegte, depressiviteit en onrust zich op.

Waar ben je nu werkelijk bang voor is natuurlijk de vraag, want wat kan je gebeuren als je deze negatieve gevoelens er gewoon een tijdje laat zijn? Probeer dit niet koste wat kost te voorkomen en vlucht niet in afleidend gedrag omdat je bang bent voor je gevoelens, voor de negativiteit, de wanhoop, de pijn en de tranen.
En natuurlijk wil je je het liefst niet eenzaam en rot voelen.
Maar je stelt je niet aan, neem de tijd voor je gevoelens en bovenal neem ze serieus, laat ze er zijn en heb het vertrouwen dat ze overgaan.